Thursday, September 29, 2005

Τον ήπιαμε…

Πρώτο αγώνα της ΑΕΚ που πήγα γήπεδο για φέτος.
Είπα να κάνω ποδαρικό …τι τοθελα;
ΑΕΚ – ΖΕΝΙΤ 0 -1…
Όταν ο Σοάρες και Λυμπερόπουλος σημαδεύουνε τον ουρανό τι να περιμένεις…
Να δούμε και την Κυριακή…
Όχι πάλι μαλακίες ε; …

Wednesday, September 28, 2005

Η κυρα ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΠΟ Τ’ ΑΪΒΑΛΙ

Η Ιστορία και οι Ιστορίες της…

Σήμερα πήγα στην κηδεία της κυρα Φωτεινής.
Η κυρα Φωτεινή ήταν 96 χρονών και είχε γεννηθεί στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Δεν ήταν συγγενής μας αλλά την αισθανόμαστε σαν κάτι πολύ περισσότερο …

Από μικρή είχα ένα πρόβλημα, ένα δίλημμα.
Σε οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις έπρεπε ν΄ αποφασίσω αν θα πήγαινα με τα άλλα πιτσιρίκια να παίξω ή να κάτσω με τους ‘μεγάλους’ και να στήσω αυτί στις ιστορίες που λέγανε και στις συζητήσεις και διαφωνίες που είχανε.
Ποτέ πήγαινα με τα άλλα παιδιά και ποτέ καθόμουν με τους μεγάλους, μάλιστα προσπαθούσα να πάρω μέρος στη συζήτηση…
Τους τάραζα στις ερωτήσεις, πως εκείνο;… γιατί αυτό…

Όταν στην παρέα ήταν η κυρα Φωτεινή δεν το έχανα με τίποτα.
Καθόμουν δίπλα της και δεν ξεκόλλαγα, ήταν πολύ συναρπαστική παραμυθατζού, έλεγε φοβερές ιστορίες, και είχε ζήσει φοβερές περιπέτειες.
Δεν ξέρω τι να θυμηθώ…

Η οικογένεια της κυρα Φωτεινής και η οικογένεια του παππού μου, του Φώτη, ήταν γείτονες στο Αϊβαλί.

Στην καταστροφή του 1922 η κυρα Φωτεινή ήταν 13 ετών κι ο παππούς μου 6 μηνών. Η κυρα Φωτεινή κράταγε τον παππού μου στην αγκαλιά της για 4 μέρες μέχρι να φτάσουν στη Μυτιλήνη, δυο μέρες ήταν κρυμμένοι σ’ ένα νεκροταφείο…

Η κυρα Φωτεινή, εκτός από το 1922, έσωσε τον παππού μου άλλες 2 φορές. Τον έκρυβε στην κατοχή και στον εμφύλιο, πήγε και λίγο φυλακή γι αυτό.
Γι αυτήν ήταν πάντα ο ‘μωρούλης’ της, ήταν το ‘πρώτο’ της παιδί…

Ήταν κι η αιτία που γνωρίστηκαν ο παππούς Φώτης με την γιαγιά Ευαγγελία. Αυτή κανόνισε να συναντηθούν στο σπίτι της …

Η κυρα Φωτεινή έκανε 5 παιδιά με 2 άντρες. Παντρεύτηκε και άρχισε να κάνει παιδιά από 16 χρονών. Έφτασε να έχει δισέγγονα και τρισέγγονα που ζουν σε όλο τον κόσμο, από Γερμανία, Καναδά μέχρι Αυστραλία…
Όπως έλεγε κι η ίδια ‘η οικογένεια μου, από το `22 και μετά, δεν κατάφερε να ριζώσει πουθενά… όλο και σκορπιζόντουσαν …’
Στην κηδεία μπόρεσαν να έρθουν ένα εγγόνι κι ένα δισέγγονο…
Ήρθε όμως ένα σωρό άλλος κόσμος που την γνώριζαν…

Η κυρα Φωτεινή ‘έθαψε’ 2 άντρες, 4 παιδιά, 2 εγγόνια και ένα δισέγγονο!
Ο πρώτος της άντρας σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στην κατοχή και τα πρώτα δυο παιδιά της σκοτώθηκαν στον εμφύλιο, το καθένα σε διαφορετική παράταξη!!

Τα τελευταία χρόνια ήταν σε γηροκομείο, πήγαινα και την επισκεπτόμουνα που και που, το μυαλό της δούλευε ξουράφι μέχρι τέλος…

Τελευταία φορά που την είδα ήταν όταν πέθανε ο Φλωράκης.
Πήρε τηλέφωνο όταν έμαθε πως πέθανε ο Φλωράκης, ήθελε να την πάω στον Περισσό, όπου είχαν την σωρό, για να τον αποχαιρετίσει.
Την βάλαμε στ’ αυτοκίνητο του Μπάμπη, πήραμε και την γιαγιά Ευαγγελία και πήγαμε.

Σταθήκανε οι δυο γριές μπροστά στο φέρετρο του Φλωράκη, κάνανε το σταυρό τους και φιλήσανε την φωτογραφία του!
Απόρησα…

- τι κάνετε εκεί; Δεν είμαστε σ’ εκκλησία, είπα…
- σώπα ΄συ, ξέρουμ΄ μείς ..

Σηκώσανε την γροθιά και είπανε ‘καλό ταξίδι καπετάνιο και καλή αντάμωση…’

Monday, September 26, 2005

ΜΕΡΟΣ 2ον - ΠΑΦ ΠΟΥΦ story

(Συνεχεία από το προηγούμενο….)

Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που καπνίζανε, μάνα, πατέρας, ο παππούς Φώτης και η γιαγιά Ευαγγελία. Όλοι κυκλοφορούσαν μ΄ ένα τσιγάρο στο στόμα! Στο σπίτι υπήρχε ένα σύννεφο καπνού…

Μέχρι μια ηλικία νόμιζα πως το τσιγάρο είναι κάτι χρήσιμο και υποχρεωτικό για τους μεγάλους όπως είναι η πιπίλα και το μπιμπερό για τα μωρά!
Κάτι το εξαιρετικά απαραίτητο, σαν το φαγητό ας πούμε…

Κάποια στιγμή οι καπνιστές του σπιτιού αποφάσισαν, για χάρη των παιδιών, να περιορίσουν το κάπνισμα μόνο στην κουζίνα, μαζευόταν κι οι 4 στην κουζίνα και το ντουμανιάζανε, βάλε και τους καπνούς από το μαγείρεμα, η κουζίνα είχε γίνει τεκές κανονικός, έβγαιναν οι καπνοί από τις χαραμάδες της πόρτας και την κλειδαρότρυπα…
Τότε καπνίζανε ελληνικά άφιλτρα, Άσσο, Καρέλια, Σαντέ, Ξάνθη…

Το ’91 πέθανε ο παππούς (όχι από τσιγάρο, λένε πως τον είχε πάρει η κάτω βόλτα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης) έτσι μείνανε 3 οι καπνιστές στο σπίτι .
Μέχρι 10 χρονών είχα καπνίσει μερικά τσιγάρα που τσίμπαγα από τα πακέτα που κυκλοφορούσαν στο σπίτι, δεν μου πολυάρεσε…
Μετά άρχισα και τον αθλητισμό και μέχρι τα 15 δεν κάπνισα καθόλου.

Τότε, εγώ ήμουν 15, ο γιατρός έκοψε το τσιγάρο στη γιαγιά.
Και στους γονείς είπε να το κόψουν αλλά αυτοί περιορίστηκαν να καπνίζουν με φίλτρο…

Η γιαγιά αγρίεψε και πάτησε πόδι, είπε πως δεν σταματάει το τσιγάρο αν δεν το κόψουν κι η μάνα κι ο πατέρας!
Πως μπορούσε να είναι αυτή μες στη χαρμάνα κι οι άλλοι να το ντουμανιάζουν…
Έτσι το κόψανε μάνα και πατέρας.
Δηλαδή δεν το κόψανε αλλά καπνίζανε κρυφά από την γιαγιά!

Εγώ είχα αρχίσει να βαριέμαι τις προπονήσεις και το τρέξιμο, τις δίαιτες και την πειθαρχία, παράτησα τον αθλητισμό και άναβα 4-5 τσιγάρα τη μέρα (στα κρυφά).

Μαζί με άλλους έκανα κοπάνες από το σχολείο, την αράζαμε στο πάρκο και ανάβαμε και τα σχετικά τσιγάρα…

Μια μέρα που καπνίζαμε στο πάρκο βλέπω την γιαγιά να έρχεται από μακριά, κρύβομαι να μη με δει.
Η γιαγιά κάθεται σ’ ένα παγκάκι βγάζει ένα Άσσο και τον ανάβει τραβώντας βαθιές ρουφηξιές!!!

Ναι!! Και η γιαγιά έκανε κοπάνα στο πάρκο για να καπνίσει!

Παρουσιάζομαι κι εγώ με το τσιγαράκι μου… τα βρήκαμε αμέσως!
Γιαγιά και εγγονή κάνανε κοπανά και καπνίζανε, αλλά με μέτρο, όχι πάνω από πέντε.

Τότε τα είχα με τον Παντελή. Ο Παντελής έστριβε καπνό Cooper, κι εγώ μαζί. Εμφανιζόταν η γιαγιά στο πάρκο κι έλεγε:
- έλα Παντελακη, στρίψε να πιούμε ένα τσιγαράκι…
Έστριβε ο Παντελής, έστριβα κι εγώ και πάφα πούφα η γιαγιά, η εγγονή κι ο γκόμενος…

Πριν από 1,5 περίπου, χρόνο η γιαγιά έπαθε το πρώτο εγκεφαλικό και πριν από μερικούς μήνες το δεύτερο … λες να φταίω που την κάλυπτα να καπνίζει; Μπα … έτσι κι αλλιώς θα έβρισκε τον τρόπο …

Από τα 15 μέχρι τα 18 πήγε έτσι, μέχρι 5, άντε 6 τσιγάρα τη μέρα… ελεγχόμενο, ούτε και μου ήταν απαραίτητο…

Τότε, στα 18, έκανα την μεγαλύτερη βλακεία της ζωής μου…
Χάλασα την καλύτερη σχέση που είχα για χάρη ενός τύπου που αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος μαλάκας όλων των εποχών!
(λεπτομέρειες άλλη φορά…)

Δεν ξέρω αν έφταιγε η μαλακία μου αυτή, αλλά από τότε και επί 2, και βαλε, χρόνια τώρα το είχα ξεφτιλίσει στο τσιγάρο.

Μέχρι πριν 3 βδομάδες….

Αυτά και δεν ξαναφέρω για τσιγάρο… τέλος.

Sunday, September 25, 2005

ΠΑΦ ΠΟΥΦ story

Τρίτη βδομάδα χωρίς τσιγάρο
Είμαι η Λίτσα και είμαι πολυυυυύ καλά.

Τώρα που έκλεισα τρεις βδομάδες άκαπνη μπορώ να γράψω 2-3 πράγματα για το τσιγάρο και μένα.
Είχα αρχίσει να το γράφω την πρώτη βδομάδα, σαν επικήδειος στο κάπνισμα, αλλά με το που άρχισα να γράφω για τσιγάρο, με έπιασε η χαρμάνα και σταμάτησα.

Τώρα αισθάνομαι πιο δυνατή, έχω αρχίσει να βλέπω τους καπνιστές σχεδόν περιφρονητικά!
Και καλά…
(Που πας μωρή; Μήπως την πατήσω από υπερβολική σιγουριά;)

Άκουγα και διάβαζα οδηγίες για το πόσο κακό είναι το τσιγάρο και πώς να το κόψετε.
Τίποτα δεν μ΄ έκανε να το σταματήσω, δεν μ’ επηρέαζαν ούτε οι φωτογραφίες με την πίσσα στα πνευμόνια, ούτε το ρυτιδιασμένο δέρμα, ούτε η μπόχα στο στόμα κλπ-κλπ…

Κάποια στιγμή έκατσα και υπολόγισα πόσα ξοδεύω το χρόνο για τσιγάρα. Μου βγήκαν κάπου 700 € …
Αμέσως μου ήρθε μια εικόνα:
Φαντάστηκα πως μια φορά τον χρόνο μαζεύω 700 € και να τους βάζω φωτιά! Πααααφ… 700 € να γίνονται καπνός και στάχτη!!
Τρελάθηκα… δεν μου άρεσε καθόλου αυτό…
Αισθάνθηκα πως με πιάνανε κορόιδο…

Με αυτά τα λεφτά δεν έκανα καλύτερα ένα ταξίδι ; Πόσα cd θα αγόραζα; Πόσα παγωτά θα έτρωγα; (τα παγωτά για μένα είναι μονάδα μέτρησης...)
Και άλλα τέτοια παρόμοια …
Δεν μου γαμιέσαι ρε καουμπόη … και το έκοψα !

Αυτό το επιχείρημα μου φάνηκε καλύτερο απ΄ όλα!!

Μια από τις οδηγίες, στο πώς να κόψετε το τσιγάρο, έλεγε πως πρέπει να το πείτε στους ανθρώπους που είναι γύρω σας, για συμπαράσταση αλλά και σαν δέσμευση

Εγώ δεν το είπα σε κανένα, απλώς το σταμάτησα.
Είχε πλάκα … ήθελα να δω ποτέ θα το καταλάβουν.
Στο μαγαζί η Γιώτα και η Τζένη (καπνίστριες) το κατάλαβαν στο πρώτο δίωρο της πρώτης μέρας…
Ο Μπάμπης (καπνιστής) το πήρε χαμπάρι την τρίτη μέρα!
(σημαίνει κάτι αυτό;)
Στο σπίτι άρχισαν να αναρωτιόνται προς το τέλος της πρώτης βδομάδας!

Μετά από τρεις βδομάδες νομίζω πως έχω αρχίσει να τους επηρεάζω.
Η Γιώτα κι η Τζένη το σκέφτονται, ο Μπάμπης αισθάνεται κάπως κάθε φορά που ανάβει τσιγάρο… οι γονείς έτσι κι αλλιώς το έχουν ελαττώσει…

(συνεχίζεται…)

Friday, September 23, 2005

1 € ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΕΠΟΝΙΑ (κι ένα αγγούρι δώρο) !!!

Σήμερα, εκεί γύρω στο μεσημέρι, μαζί με την Κατερίνα, πούλαγα πεπόνια στη λαϊκή αγορά του Ν. Ηρακλείου!

Κάθε Πέμπτη πάω στη λαϊκή της Ν. Ιωνίας, ψωνίζω για την Τζένη.
Κάνω κοπάνα από το μαγαζί για κανένα τρίωρο, αυτή είναι η ‘αμοιβή’ μου για την εξυπηρέτηση που της κάνω, άσε που μου αρέσει, χίλιες φορές καλύτερα στη λαϊκή παρά στο μαγαζί.
Χθες είχε πέσει δουλειά και δεν πήγα στη Ν. Ιωνία, πήγα σήμερα στο Ν. Ηράκλειο που είναι κι αυτή σχετικά κοντά στο μαγαζί.

Τα ψώνια διαρκούνε κανένα μισάωρο, την υπόλοιπη ώρα χαζεύω, τα λέω με τους πωλητές, γιατί, όπως όλα στην Ελλάδα, αν δεν έχεις μέσον, ούτε μια μελιτζάνα της προκοπής δεν μπορείς ν΄ αγοράσεις…μετά πίνω καφέ στο καφενείο του κυρ Λάμπρου παίζω και τάβλι με κάτι παππούδες…

Πιο πολύ ώρα στέκομαι στον πάγκο της Κατερίνας. Την ξέρω από τη λαϊκή της Ν Ιωνίας αλλά την είχα χάσει εδώ και λίγο καιρό, την ξαναείδα σήμερα στο Ηράκλειο.

Πιάνουμε κουβέντα, κάνουμε πλάκα… βάζω και καμιά φωνή για πεπόνια και πιπεριές, μαζί της άρχισα ‘καριέρα’ πωλήτριας σε λαϊκή…
Η Κατερίνα είναι αγρότισσα από την Φθιώτιδα, έχει αγρόκτημα μαζί με τα δυο αδέλφια της. Αυτή την εποχή πουλάει, πεπόνια, αγγούρια, κολοκύθια, πιπεριές και μελιτζάνες.
Πιο πριν είχε και καρπούζια, τον Ιούλιο είχε να σπρώξει ένα φορτίο β’ ποιότητας, μαζί φωνάζαμε 1€ το καρπούζι!! Σε μια ώρα είχαν τελειώσει.

Η Κατερίνα είναι 30 χρονών, κοντή, στρουμπουλή, νόστιμη, έξυπνη φάτσα, ωραίος τύπος…
Έχει γκόμενο τον Βαγγέλη, που πριν γίνει Βαγγέλης λεγόταν Ισμαήλ και είναι νέγρος από το Σουδάν!
Τον είχε εργάτη στο κτήμα,, τον ερωτεύτηκε, τον βάφτισε Βαγγέλη και παντρεύονται τον άλλο μήνα, είμαι καλεσμένη…
Είμαι περίεργη πως θα είναι ο Βαγγέλης, ο νέγρος, σε βλάχικο γάμο…

Ο Βαγγέλης είναι ψηλός και κούκλος, πολύ ωραίος άντρας, πρώτα είχα προσέξει αυτόν και μετά την Κατερίνα. της Κατερίνας της ρίχνει δυο κεφάλια στο ύψος, φοβερό ζευγάρι…
Έχει πλάκα να βλέπεις ένα τεράστιο νέγρο που τον λένε Βαγγέλη.
Και στο Σουδάν ο Βαγγέλης καρπούζια καλλιεργούσε! Λέει πως τα καρπούζια της Αφρικής είναι καλύτερα…
Μια κι ο λόγος για μαυριδερούς άντρες, στη λαϊκή, υπάρχει κι ένας Ινδός θεός στις πατάτες…

Η Κατερίνα οδηγεί φορτηγό (κανονικό φορτηγό, όχι αγροτικό) και βρίζει σαν φορτηγατζής.
Την έχω πετύχει να έχει κλείσει το δρόμο προσπαθώντας να στρίψει στην Ηρακλείου και Παναγούλη, προκάλεσε μποτιλιάρισμα, κόρνες, φασαρία, κακό… ένας ταξιτζής κάτι της είπε κι η Κατερίνα αρπάχτηκε…
Τι το ήθελε ο καημένος…
Είναι να μη σε πιάσει ο στόμας της… τον έκανε τον ταρίφα να μην ξέρει που να κρυφτεί… το ίδιο είχε πάθει όμως και ο Βαγγέλης που είναι ντροπαλός κι αγαθός τύπος, είχε ζαρώσει από ντροπή στο κάθισμα δίπλα της, μ΄ αυτά που άκουγε να λέει η Κατερίνα.

Σήμερα λοιπόν έκανα εξάσκηση στα πεπόνια.
Έκλεισε η φωνή μου να φωνάζω, στις 12 η ώρα πουλάγαμε με 1 € το πεπόνι, στις 1 πήγαμε στο 1 € δυο πεπόνια! Και στο τέλος, στις 2 η ώρα, άρχισε να ψιχαλίζει και τα ξεφορτωθήκαμε με 1€ τρία πεπόνια κι ένα αγγούρι δώρο!
Έπεσε πολύ γέλιο… και πολύ πείραγμα από τους άλλους της λαϊκής…

Thursday, September 22, 2005

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ…

… το μπουγέλο που έφαγα από την βροχή.
Καιρό είχα να το κάνω …
Κλείνει το μαγαζί και ρίχνει καρέκλες, πρώτη σκέψη είναι να περιμένω να σταματήσει, που να τρέχω με την βέσπα…

Δε γαμιέται… ορμάω μέσα στη βροχή… πολύ το φχαριστηθηκα !
Να σηκώνω νερά στο πέρασμα από πλημμυρισμένες γωνίες του δρόμου και τρέχουν από πάνω μου ποτάμια…
Στη γέφυρα της εθνικής σταμάτησα. Κοιτάξω κάτω. Ήθελα να δω τα φώτα των αυτοκινήτων μες στη βροχή που περνούσαν
‘Είσαι καλά ρε;’ μου φώναξε ένα μποτιλιαρισμένος
Καλύτερα δεν γίνεται….
Στη γέφυρα του ποταμού ξανασταματησα ν΄ ακούσω το βουητό…

Από μικρή έχω κόλλημα με το νερό. Ειδικά με την βροχή…
Όταν έβρεχε δυνατά έβγαινα έξω να με χτυπάνε οι σταγόνες … έτρεχε η γιαγιά να με μαζέψει και κυνηγιόμαστε μες τη βροχή.
Μια μέρα βροχής γύριζα από το σχολείο , έκανα βόλτες γύρω-γύρω για απολαύσω το νερό, η τσάντα γέμισε, βιβλία και τετράδια κρεμάστηκαν μετά στο σκοινί της μπουγάδας για να στεγνώσουν…

Είχαμε ένα λούκι που έτρεχε από την ταράτσα, πήγαινα και καθόμουν από κάτω για να με χτυπάει ο ‘καταρράχτης μου’!

Wednesday, September 21, 2005

ΜΑΜΑΔΕΣ & ΚΟΡΕΣ …

Την σκηνή την έχω δει πολλές φορές όσο καιρό δουλεύω στο ρουχάδικο.

Μαμά και κόρη πάνε μαζί για ψώνια…
Το σχήμα αυτό έχει πολλές εκδοχές και ηλικίες.

Τώρα θα γράψω για την εξής κατηγορία:
Περιποιημένη, 40- 45αρα, μαμά τραβολογάει, από βιτρίνα σε βιτρίνα, την ασουλούπωτη και άχαρη έφηβη κόρη της με σκοπό να την κάνει πιο εμφανίσιμη…
Η κόρη δεν γουστάρει με τίποτα…

Μου το θύμισε η Άντζυ χθες βράδυ. Η Άντζυ είναι από τις πιο μικρές πελάτισσες (16 χρονών) είχε έρθει με μια φίλη της
Για πρώτη φορά ήρθε με την μάνα της πριν 4-5 μήνες, δηλαδή δεν ήρθε, την έφερε η μάνα της με το ζόρι…
Χάρη στην Άντζυ κέρδισα 50 € στοίχημα από την αφεντικίνα μου την Τζένη!

Συνήθως η σκηνή αρχίζει μπροστά στη βιτρίνα:
Η μαμά δείχνει διάφορα στη βιτρίνα, η κόρη κοιτάζει το πεζοδρόμιο ή τον ουρανό… Η μαμά προσπαθεί να βάλει την κόρη μέσα στο μαγαζί, συχνά τραβώντας την από το χέρι.
Τις περισσότερες φορές δεν μπαίνουν μέσα, η μαμά συνεχίζει την προσπάθεια στην επόμενη βιτρίνα.
Η μαμά συνοδεύει την προσπάθεια της με ατάκες του στυλ: ‘γυναίκα είσαι εσύ; … κανείς δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει !!!’ και αλλά τέτοια ενθαρρυντικά …
Η ‘επαγγελματίας’ πωλήτρια πρέπει να ‘βοηθήσει’ την μαμά να σούρει την κόρη μέσα στο μαγαζί.
Αν τα καταφέρει, η κόρη έχει ένα θανατηφόρο βλέμμα σαν να είναι έτοιμη να σφάξει την μαμά, την πωλήτρια και να βάλει φωτιά στο κατάστημα.
Η ‘επαγγελματίας’ πωλήτρια πρέπει να προσπαθήσει να καλοπιάσει την μικρή. Συνήθως καταφέρνει το αντίθετο από τις μαλακίες που λέει…

Αφού μπουν μέσα, η περίπτωση γίνεται δύσκολη ή εύκολη.
Δύσκολη, γιατί, φυσικά, την κόρη την πιάνει το πείσμα και δεν της αρέσει τίποτα, κι αν δοκιμάσει κάτι, κάθεται μπροστά στον καθρέφτη σαν ξυλάγγουρο…
Βάζει τις φωνές η μαμά ‘ψηλά τους ώμους… ίσια το κορμί …μην καμπουριάζεις…!!
Εύκολη γίνεται όταν, για να ξεμπερδεύει, η κόρη, διαλέγει 1-2 πράγματα στην τύχη και φεύγουν… φαντάζομαι μετά το δράμα στο σπίτι όταν θα την κυνηγάει η μάνα της για να τα φορέσει.

Κάπως έτσι σούρθηκε στο μαγαζί και η Άντζυ από την μάνα της πριν 4-5 μήνες, ήταν για τα καλοκαιρινά …
Φυσικά είμαι με το μέρος της μικρής, εμένα η μάνα μου δεν μου έκανε τέτοια αλλά την καταλαβαίνω…

Η μάνα της Άντζυ είναι μια αχώνευτη που αρχίζει το ‘ψήσιμο’
- κοίτα την κοπελίτσα τι ωραία που είναι ντυμένη (εμένα εννοεί)
- η ‘κοπελίτσα’ πληρώνεται για να φοράει αυτά που φοράει, είναι στολή εργασίας που λέμε …
Θέλω να το πω αλλά κρατιέμαι … το παίζω ‘επαγγελματίας’
η Άντζυ έχει κάτι μούτρα …η μαμά απτόητη …
- πες της κι εσύ κοπέλα μου τι χάλια που είναι…!

Να πω εγώ στην κοπέλα ότι έχει τα χάλια της; Τι λες κυρά μου; Δεν κοιτάς την μάπα σου που έχεις κι άποψη!
Μια χαρά κοπέλα είναι, τίποτα δεν έχει …
Εδώ δεν αντέχω και ο ‘επαγγελματίας’ πάει περίπατο…

- αφήστε την κυρία μου, αφού δεν θέλει, μη την ζορίζετε, τα ψώνια θέλουν και καλή διάθεση … να έρθει μια άλλη φορά… μόνη της!
(τονίζω το μόνη της)
- μόνη της παίρνει αηδίες! Γαβγίζει η μαμά!
- θα την βοηθήσω εγώ! Λέει η ‘επαγγελματίας Λίτσα ’
- ναι, ναι, ναι συμφωνεί κι Άντζυ

Η Άντζυ με κοιτάζει σαν σωτήρα της, η μαμά μουτρώνει … τελικά φεύγουν …

Νιώθω το βλέμμα της Τζένης πάνω μου… έρχεται το πακέτο… για την πελάτισσα που άφησα να φύγει …
Έχω έτοιμη την απάντηση:
- 50 € στοίχημα πως θα ξανάρθει;
- δεν θα ξανάρθει λέει με σιγουριά η Τζένη και μου ρίχνει ένα κήρυγμα πως δεν διώχνουμε τους πελάτες!

Η Άντζυ ξανάρθε και ξανάρθε… και μόνη και με την κολλητή της… μου λένε και τα ερωτικά τους…
Χθες ήρθε με το πρώτο της γκόμενο…
Εκτός από πωλήτρια κάνω και ψυχολογική υποστήριξη, συμβουλευτική εφήβων που λέμε…
Τρομάρα μου …

Sunday, September 18, 2005

ΚΑΠΝΟΣ 2…

2η βδομάδα χωρίς τσιγάρο…
Η 2η βδομάδα ήταν πιο δύσκολη από την πρώτη.

Πολλά νεύρα, τσακώθηκα με όλους … έφτασα στο τσακ, αλλά τα κατάφερα να μην ανάψω τσιγάρο.

Το κακό είναι που μαζί με το τσιγάρο έκοψα και τον φραπέ!
(φραπές χωρίς τσιγάρο λέει; Δεν λέει …)

Είμαι η Λίτσα και εξακολουθώ να είμαι καλά!

Ξού ρε καουμπόη!!! (του Marlboro…)

Saturday, September 17, 2005

ΑΝΔΡΕΣ – ΓΥΝΑΙΚΕΣ …

Με μεγάλη παρέα χθες βράδυ …
Έπεσε το συνηθισμένο θέμα για σχέσεις ανδρών και γυναικών.
Και ακούστηκαν οι συνηθισμένες αηδίες.

Πολλοί/ες υποστήριζαν με φανατισμό ότι δεν υπάρχει περίπτωση συνεννόησης μεταξύ των δυο φύλων.

Έλεγαν οι μεν : ‘όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες’ (το λιγότερο…)
Έλεγαν οι δε : ‘όλοι οι άνδρες είναι άχρηστοι μαλάκες’ (οι καλύτεροι από αυτούς…)

Τ’ ακούω συχνά αυτά, δεν ξέρω αν είναι οι περισσότεροι που νομίζουν κάτι τέτοιο, είναι όμως πολλοί…

Ακούγοντας και τις ‘πονεμένες’ ιστορίες των μεν και δε, μάλλον καταλήγω στο εξής συμπέρασμα:

Όλοι αυτοί πάνε γυρεύοντας…
Ότι δίνεις, παίρνεις…
Ότι πληρώνεις, αγοράζεις…

Αν νομίζεις πως ‘όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες’, τότε είναι σίγουρο πως όλο ‘πουτάνες’ θα σου τυχαίνουν!
Αν νομίζεις πως ‘όλοι οι άνδρες είναι μαλάκες’, τότε δεν θα τους αποφύγεις, θα έχεις τον μαλακομαγνήτη.

Κι αν σου κάτσει καμιά άσχημη περίπτωση, δεν κρατάει για πολύ, το παίρνεις χαμπάρι αμέσως, αρχίζει να βρωμάει το πτώμα …
(εκτός κι αν είσαι μαζόχα…)

Ρίχνεις μια μούντζα και πας παρακάτω …

‘Οι σχέσεις είναι πιο πολύπλοκες’, ακούω μια φωνή να μου λέει…
Εγώ τ’ απλοποιώ ή αυτοί τα μπερδεύουν;

Wednesday, September 14, 2005

ΗΣΥΧΙΑ …

Ησυχία…
Πολύ ησυχία…
Πάρα πολύ ησυχία…

Ανησυχητική ησυχία …

Monday, September 12, 2005

E-MAIL? ΠΙΟ E-MAIL? Α, ΤΟ E- MAIL…

Και ξαφνικά, προχθές, θυμήθηκα πως έχω και email !!
Το είχα ξεχάσει τελείως … είχα να το κοιτάξω κανένα μήνα, πριν από τις διακοπές!
Έλα όμως που είχα ξεχάσει id και password για το yahoo… κάπου τα είχα βάλει… αλλά που; Έλα ντε …

Μίση ώρα με παίδευε το yahoo, ούτε το όνομα του pet, που μου ζητούσε, δεν έβρισκα, δοκίμασα όλα τα ονόματα των γάτων μου, ζωντανών και πεθαμένων, τίποτα …
Και ξαφνικά θυμήθηκα, δεν είχα βάλει όνομα γάτας για pet, το όνομα του Μπάμπη είχα βάλει!!
Ναι, pet name: babis …
Δεν ξέρω αν είχε σημασία, είχα μπερδευτεί πολύ …δεν θυμάμαι …

Ρε τι τραβάμε εμείς οι ανάπηρες …
Τέλος πάντων, τα καταφέρνω να ξαναβρώ το email μου, το ανοίγω και τι να δω … ένα σωρό μηνύματα με περίμεναν, τα περισσότερα από μπλοκατζήδες!
Συγνώμη παιδιά, τι ν’ απαντήσω τώρα … θα το ανοίγω πιο συχνά … μη νομίζετε πως σας έχω γραμμένους …
Σημείωση:
Μερικοί μου ζητάνε τεχνικές συμβουλές για τα μπλόγκς τους!!
Χα χα χα...
Ρε, πάτε καλά; Από μένα την άσχετη;
Σας κάνω για σχετική με κομπιούτορες;
Πηγαίνετε σε κανένα άλλον, δείτε ποιοι έχουν τα πιο σένια και χάι τέκ μπλοκ και ρωτήστε τους, εγώ είμαι ακόμα στο νηπιαγωγείο, 4 μήνες έχω κομπιούτερ, και τι κομπιούτερ, ατμοκίνητο!!

Sunday, September 11, 2005

ΚΑΠΝΟΣ

Ακριβώς μια βδομάδα χωρίς τσιγάρο!
Καλά πάω …

Είμαι η Λίτσα και είμαι καλά!

Χε χε χε χε χε ….

Saturday, September 10, 2005

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ;;;

Έβλεπα σ’ άλλα μπλόγκ να ψαρεύουν διάφορα περίεργα από το 20 Searchengine τους και είπα να δω τι γίνεται στο δικό μου.
Και να το αποτέλεσμα… το νουμερο 7!

ΠΙΠΑ ΣΕ ΣΚΥΛΟ!!

Δηλαδή, για να καταλάβω, κάποιος/α στο MSN έψαχνε να βρει πώς να κάνει πίπα σε σκύλο;

Last 20 Searchengine Queries
Unique Visitors
07 Sep, Wed, 11:39:04
Google: ψησταρια μπαρμπεκιου
07 Sep, Wed, 13:26:03
Google: ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ
07 Sep, Wed, 14:58:21
MSN Search: παρεα
07 Sep, Wed, 15:18:40
Google: ζωδια
07 Sep, Wed, 17:12:06
Google: έβγαλα το μαγιό
07 Sep, Wed, 17:23:32
Google: Χιλιαδού
07 Sep, Wed, 19:59:07
MSN Search: πίπα σε σκύλο
07 Sep, Wed, 23:12:11
Google: ψαροντούφεκο
08 Sep, Thu, 01:52:00
Google: κώλος
08 Sep, Thu, 11:41:31
Google: ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ
08 Sep, Thu, 11:51:48
Google: μουνι
08 Sep, Thu, 15:35:12
Google: μουνι
08 Sep, Thu, 23:04:12
Google: μουνι
08 Sep, Thu, 23:59:05
Google: γυμνισμοσ
09 Sep, Fri, 01:13:06
Google: "κυνήγι αγριογούρουνου"
09 Sep, Fri, 02:11:33
MSN Search: καύλα
09 Sep, Fri, 09:28:25
Yahoo: η γκομενα
09 Sep, Fri, 14:09:07
Google: ψαροντουφεκο
09 Sep, Fri, 14:28:21
Google: ψαροντουφεκο χιλιαδου
09 Sep, Fri, 17:23:10
Google: Ψαροντούφεκο

Καλά που υπάρχουν και οι ψαροντουφεκάδες … είναι που είναι … θα είχε γίνει τελείως μπουρδέλο κωλοχανείο το μπλόγκ …

Friday, September 09, 2005

ΣΕΙΣΜΟΣ …

Πέρασαν 6 χρόνια από τον σεισμό του ΄99.
Η περιοχή μας είχε χτυπηθεί πολύ άσχημα. Τα σπίτια γέμισαν με πράσινα, κίτρινα και κόκκινα σήματα, τα περισσότερα με κίτρινα, μαζί και το δικό μας.

Ήμουν τότε 14-15 χρονών και ο σεισμός με βρήκε σπίτι μόνη μου.
Έφαγα την τρομάρα της ζωής μου. Νόμισα ότι το σπίτι έκανε τούμπες σε κατηφόρα. Πετάχτηκα στο δρόμο ενώ άκουγα γύρω μου να σπάνε διάφορα. Δεν έμεινε σχεδόν κανένα γυαλικό και πιατικό.
Είδα όλη τη γειτονιά να βγαίνει στο δρόμο ενώ πέφτανε σοβάδες…
Όλοι πάθανε μικρή ή μεγάλη ζημιά.

Τις πρώτες μέρες γέμισε το πάρκο τσαντίρια, φοβόμαστε να γυρίσουμε σπίτια μας.
Μου έχει μείνει μια εικόνα από το ‘κάμπινγκ’ στο πάρκο. Ένα βράδυ κάναμε βόλτα με φίλες ανάμεσα στις σκηνές. Όλοι είχαν κουβαλήσει τηλεοράσεις και τις είχαν ανοιχτές.
Ήταν η ώρα των ειδήσεων και οι τηλεοράσεις δείχνανε εικόνες από άλλους σεισμόπληκτους.
Απόρησα, δηλαδή καθόταν, οι σεισμόπληκτοι, στις σκηνές τους και βλέπανε στην τηλεόραση τις σκηνές που είχαν στήσει άλλοι σεισμόπληκτοι! Μέσα κι έξω από τις οθόνες ήταν η ίδια εικόνα!

Είχα διαβάσει πως τα ζώα διαισθάνονται και προβλέπουν τους σεισμούς. Εγώ δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο!
Την ώρα του σεισμού ήταν δυο γάτες στο σπίτι, δεν πρόβλεψαν τίποτα!
Ο μεν ‘Τίγρης’ κοιμόταν στο κρεβάτι μου η δε ‘Κουάξ’ μόλις της είχα βάλει φαΐ κι έτρωγε, βγήκαν έξω τρέχοντας μαζί με μένα και εξαφανίστηκαν.
Ο απέναντι γείτονας είχε ένα σκύλο τον ‘Λάμπη’. Ο Λάμπης ήταν ένας συμπαθέστατος και τεμπέλης κόπρος, αυτό που λέμε τεμπελόσκυλο…
Τον ρώτησα αν ο Λάμπης πρόβλεψε το σεισμό.
- τι να προβλέψει ο βλάκας, μου είπε, χαμπάρι δεν πήρε, κοιμόταν! Εγώ τον ξύπνησα να βγούμε έξω! Πρόλαβα και τον σκούντησα. Ξύπνα μαλάκα Λάμπη! γίνεται σεισμός!

Wednesday, September 07, 2005

ΑΝΤΙΓΟΝΗ Η ΜΑΖΟΧΑ…

‘Οιδίπους επί Κολωνώ’, το είδα προχθές στη Χαλκηδόνα, (όπου βρίσκω τζάμπα πάω).
Στις 8/9 έχει ‘Υπηρέτη δυο αφεντάδων’ του Γκολντόνι στο άλσος Τρίτση και στις 10/9 ‘Λυσιστράτη’ στο άλσος Ν. Φιλαδέλφειας
(κι αυτά τζάμπα).

Έχω αποχτήσει μια κάποια σχέση με το θέατρο εξ αιτίας της ξαδέλφης μου της Τότας που είναι θεατρόφιλη.
Και με τον χαραχτήρα της Αντιγόνης έχω σχέση… και γι αυτό πήγα στον Οιδίποδα…
Η Τότα, συνήθως δεν βρίσκει παρέα για να δει αυτά που θέλει και σέρνει εμένα, όχι πως χαλιέμαι, αλλά όλο σε κάτι περίεργα έργα με πάει.
Βλέπουμε καμιά 10αρια θέατρα το χρόνο, εκτός από Ηρώδειο και Επίδαυρο.

Για φέτος το καλοκαίρι είχε κάνει ολόκληρο πρόγραμμα για εκδρομές μετά θεάτρου στην Επίδαυρο. Όμως έμπλεξε με τα ερωτικά της και είδαμε μόνο ένα, τον ‘Ορέστη’.
Πήραμε και τον Μπάμπη μαζί, μας έκανε τον οδηγό.
Εμείς πήγαμε θέατρο κι ο Μπάμπης έπινε ούζα στην παραλία… (μακάρι να έκανα το ίδιο, δεν μ΄ άρεσε η παράσταση)
Ο Μπάμπης ψιλομεθυσε και στην επιστροφή οδηγούσε σαν τρελός, βάλαμε τις φωνές, μετά άρχισε να πηγαίνει με 10 χιλ την ώρα, τον απειλήσαμε ότι θα πάμε με ωτο στοπ αν δώσει να οδηγήσει η Τότα.

Για την Αντιγόνη:
Σε σχολικές παραστάσεις έχω παίξει κατά καιρούς την Τζαβέλαινα, την Μπουμπουλίνα, την γυναίκα της Πίνδου, μια πεινασμένη από την πολιορκία του Μεσολογγίου και άλλα διάφορα …
Στην δευτέρα λυκείου είχαμε μια ψιλοτρελαμένη (με την καλή έννοια) θεατρολόγο – φιλόλογο και μας έβαλε να παίξουμε ‘Αντιγόνη’, εγώ θα έκανα την Αντιγόνη!!
Γούσταρα πολύ, για καναδυο μήνες ήθελα να γίνω ηθοποιός, μετά μου πέρασε (ευτυχώς…)

Έπρεπε να διαβάσω 4 τραγωδίες, όπου εμφανίζεται η Αντιγόνη, για να μελετήσω τον χαραχτήρα. Ολόκληρη διάβασα μόνο αυτή που θα παίζαμε, στις άλλες έκανα πασαλείμματα.
Είχε μαζέψει ο πατέρας μου όλες τις τραγωδίες των αρχαίων, (κάποτε τις έδινε με κουπόνια η Ελευθεροτυπία).
Εκτός από την Αντιγόνη του Σοφοκλή δεν έχω καταφέρει να διαβάσω καμιά πάνω από 10 σελίδες, δεν μπορώ την ποιητική γλώσσα, έχω όμως δει αρκετές στο θέατρο.
Από τους αρχαίους προτιμώ τον Αριστοφάνη, ειδικά ‘Εκκλησιάζουσες’ και ‘Λυσιστράτη’, τις έχω δει δυο-τρεις φορές την καθεμιά.

Την Αντιγόνη την συμπάθησα.
Με ρώτησε η καθηγήτρια ποια είναι η γνώμη μου για αυτήν.
Της είπα ότι μ΄ άρεσε το πείσμα της στην κόντρα με τον Κρέοντα (ήμουν στα πολύ αντιεξουσιαστικά μου τότε) και ότι ήταν ψυχοπονιάρα και αγαπησιάρα …
Αλλά, επίσης, την έβρισκα κλαψομούνα και λίγο μαζόχα!

- μαζόχα η Αντιγόνη; Τι θέλεις να πεις; Απόρησε η καθηγήτρια και γέλασαν όλοι στην πρόβα.
- να… γουστάρει κλάμα και θρήνο… σαν να το ευχαριστιέται από την πολύ δυστυχία! Στο ‘…επί Κολωνώ’ λέει για τον πατέρα της ‘…ότι τον αγάπησε για τις πολλές δυστυχίες του!!’
- την βρίσκει με τις πολλές συμφορές!

Προσπάθησε η καθηγήτρια να μου πει ότι αυτό δεν είναι μαζοχισμός και μ΄ έπεισε, αλλά, στο μεταξύ, οι άλλοι της παράστασης μου είχαν βγάλει το όνομα! Όσο διαρκούσαν οι πρόβες ήμουν η Αντιγόνη η μαζόχα!

Τελικά η παράσταση δεν έγινε, έχασα την ευκαιρία …
Όπου δω τραγωδία που έχει Αντιγόνη προσπαθώ να πάω, την αισθάνομαι και λίγο ‘δικιά μου’ …
Να μην πάει τζάμπα και τόση μελέτη για το ρόλο…

Monday, September 05, 2005

H ΛΙΤΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ…

Τηλεφωνούσα από θάλαμο και είδα ένα απ΄ αυτά τα συνηθισμένα που γράφουν: ‘παίρνω πίπες - 6977….’

Έφαγα μια φλασιά.

Καλοκαίρι δευτέρα προς τρίτη λυκείου, δούλευα σε μια καφετέρια όπου μου κάνανε τη ζωή δύσκολη, είχα χωρίσει με τον Χρήστο και είχα φάει χυλόπιτα από τον Σωτήρη, το καλοκαίρι είχε αρχίσει πολύ άσχημα…

Άρχισαν να με παίρνουν στο κινητό διάφοροι περίεργοι τύποι, την πρώτη μέρα 2-3, την δεύτερη 5-6, μετά γίνανε πολλοί.
Ήταν όλοι άντρες που ρωτάγανε αν είμαι η Λίτσα και αν κάνω διάφορα σεξουαλικά κόλπα! Ότι μπορείς να φανταστείς μου λέγανε … είχε μεγάλο σεξουαλικό ρεπερτόριο αυτή η Λίτσα.

Στην αρχή το έριξα στην πλάκα, μετά γίνανε ενοχλητικοί, νόμιζα πως έγινε λάθος και μπήκε το τηλέφωνο μου σε καμιά σεξ αγγελία.
Μου τηλεφωνάει μια φίλη και λέει πως είδε το όνομα μου και το κινητό μου γραμμένο σ’ ένα τηλεφωνικό θάλαμο στους Αγίους Αναργύρους, έγραφε και πως ‘μ΄ αρέσει να τον παίρνω από πίσω’ !
Τρέχω να δω, σε όλους τους θαλάμους της περιοχής γινόταν το ίδιο!
Όνομα, τηλέφωνο συν κάτι σεξουαλικό βίτσιο που υποτίθεται πως είχα!
Ότι σεξουαλική φαντασίωση υπήρχε, εγώ την ικανοποιούσα!
Μέχρι και με ζώα!
Είχα γίνει ‘η Λίτσα που τα κάνει όλα’!

Κάποιος ή κάποια μου είχε κάνει χόντρη πλάκα.
Παίρνω ένα μπουκάλι οινόπνευμα κι ένα πανί και γύρναγα να τα σβήσω… Τζάμπα κόπος … ήταν γραμμένο και σε παγκάκια, στύλους και τοίχους!
Και τα τηλέφωνα συνεχιζόταν…

Έπρεπε ν’ αλλάξω αριθμό, δεν γινόταν αλλιώς.
Σκεφτόμουν ποιος μου το έκανε..
Ρώτησα, αυτούς που τηλεφωνούσαν, που βρήκαν το τηλέφωνο, άλλος Πατήσια, άλλος Σύνταγμα, άλλος Πεδίο του Άρεως!!
Σε όλη την Αθήνα το είχε γράψει;
Πρέπει να με μισούσε πολύ για να κάνει τόσο κόπο.

Οι υποψίες πέσανε σε κάτι γκομενικό (φυσικά…)
Πριν καμιά 10αρια μέρες είχα χωρίσει τον Χρήστο.
Δεν του είχα κάνει καμιά άσχημη … ήμουν ειλικρινής.
Η σχέση δεν τράβαγε άλλο και είχα αρχίσει να γουστάρω τον Σωτήρη.
- θέλω να χωρίσουμε. – γιατί;
- δεν μπορώ άλλο.. – υπάρχει άλλος;
- ναι, αλλά ο άλλος (ο Σωτήρης), δεν το ξέρει!
Δεν με πίστεψε, έγινε έξαλλος, μ’ έβρισε άσχημα, με είπε διάφορα … (αυτά που είδα γραμμένα στους τηλεφωνικούς θαλάμους)

Έλεγα αλήθεια, μ΄ άρεσε ο Σωτήρης, αλλά δεν του είχα πει τίποτα!
Δεν περιμένω να βρω νέο γκόμενο για να χωρίσω τον παλιό…
Μετά έφαγα χυλόπιτα από τον Σωτήρη!!

Πως θα ήμουν σίγουρη ότι ήταν ο Χρήστος;
Δεν χρειάστηκε, προδόθηκε μόνος του. Δεν άντεξε να κρατήσει μυστική την ‘καταπληκτική’ ιδέα που είχε, την είπε σε κάποιον, αυτός σε άλλον … κλπ κλπ … η περιοχή μας δεν είναι μεγάλη και την άλλη μέρα είχε φτάσει στ΄ αυτιά μου.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να αντιδράσω βίαια, να του κάνω καμιά ζημιά, πχ να του τρυπήσω τα λάστιχα της Χόντα του ή να της βάλω φωτιά με το οινόπνευμα που έτρεχα να σβήσω αυτά που έγραψε…
[ άσχετο, (;) ήξερα ένα τύπο που η γκόμενα του είχε λούσει το αυτοκίνητο με ασετόν! Εγγυημένα αποτελέσματα… το χρώμα γίνεται χάλια, ειδικά αν είναι σκούρο…]

Μου ήρθε η ιδέα να τον πληρώσω με το ίδιο νόμισμα.
Συνέχισα ν’ απαντάω στα τηλέφωνα, πολύ ευγενικά …
Σ΄ αυτούς που ζητούσαν την ‘Λίτσα που τα κάνει όλα’ έδινα το κινητό του Χρήστου για να συνεννοηθούν για τα υπόλοιπα …!
Τους έλεγα στα ίσια πως είναι ο νταβατζής μου!
Έδινα και το τηλέφωνο της δουλειάς του!
Αφού αποφάσισε να με κάνει πουτάνα, ας κάνει σωστά την δουλειά του!
Οι ‘πελάτες’ ήταν κυρίως πιτσιρικάδες και μετανάστες.

Τους έδινα τα τηλέφωνα του Χρήστου, του τηλεφωνούσαν, πάθαινε την πλάκα του, μου ξανατηλεφωνούσαν, τους έλεγα να επιμένουν … πρέπει να τρελάθηκε … αυτό κράτησε 2 μέρες.
Μετά άλλαξα αριθμό.

Μετά από καιρό είδα τον Χρήστο, δεν είπε τίποτα, ούτε εγώ, ήταν σαν χεσμένη κότα, έκανε πως βιαζόταν…

Saturday, September 03, 2005

Η ΑΚΡΙΒΗ ΓΚΟΜΕΝΑ…

Χθες είχαμε επισκέψεις στο μαγαζί.
Ήρθε η Θάλεια, τακτική πελάτισσα και φίλη της Τζένης.
Η Θάλεια είναι 31 ετών, παντρεμένη, πολύ ωραία γυναίκα αλλά μανιακή με τα λίφτινγκ!
Κάθε φορά που έρχεται μας κάνει μια ενημέρωση για ότι καινούργιο κυκλοφορεί σχετικά με πλαστικές και κάνουμε μια επανάληψη σ’ αυτά που ήδη μας έχει πει!
Η Θάλεια, αν και πάντα ήταν ωραία, όπως λέει κι η Τζένη που την ξέρει 6-7 χρόνια, είχε αρχίσει να κάνει μικροεπεμβάσεις πριν από τα 25 της!
‘ψιλοπράγματα’ όπως λέει ‘αλλά αν δεν τα προλάβεις νωρίς, μετά θα είναι αργά’ !!
Και τι δεν είχε κάνει η γυναίκα … Έκοψε λίγο μύτη, στρογγύλεψε το αυτί, έφτιαξε φρύδια, ίσιωσε χείλη, έστρωσε τα μήλα, και συμμάζεψε λαιμό και πηγούνι.
Μετά έπιασε τα βυζιά, ήθελε να φαίνονται ίδια και τα δυο, μα ποτέ δεν είναι ίδια, ναι αλλά αυτή τα ήθελε έτσι, και το έκανε!
Μέχρι και ο αφαλός της την ενοχλούσε και τον διόρθωσε!

Μας εξήγησε πως σειρά έχουν τα πόδια κι ο κώλος της!
Ο κώλος της την έχει γλιτώσει μέχρι τώρα γιατί κάνει ειδικές ασκήσεις αλλά πρέπει να τον προλάβει πριν τον πάρει η κάτω βόλτα!

Μέχρι και στο μουνί της θέλει κάτι να κάνει! Μα τι λέει η γυναίκα!
Έχει τρελαθεί τελείως; Λίφτινγκ στο μουνί;
Νόμιζα πως δεν άκουσα καλά και ξαναρώτησα. Ναι, καλά άκουσα, θέλει να το κάνει πιο εμφανίσιμο!
Σιχάθηκα και δεν ρώτησα λεπτομέρειες… τι είναι αυτό;
Καινούργια ειδικότητα στις πλαστικές;
Όπως λέμε ρινοπλαστική … αυτό θα το λέμε αιδοιοπλαστική;
Τι άλλο θ΄ ακούσω … ξέρω πως μερικές το ξυρίζουν σε διάφορα σχήματα … μια μαλακισμένη μάλιστα το ξύρισε έτσι που να φαίνεται σαν μουστάκι! Ναι, μουνί με μουστάκι!
Με την αιδοιοπλαστική τι θα κάνουν; Θα του δίνουν διάφορα σχήματα;
Πχ μουνί σε σχήμα καρδούλας;
Τι άλλο θα σκεφτούν …


Η Θάλεια άρχισε να μου κάνει και παρατηρήσεις. Της έχει γίνει συνήθεια, απέκτησε ειδικότητα βλέπετε … με το που βλέπει μια γυναίκα αρχίζει να υπολογίζει πόσο θα κοστίσει η αναστύλωση της!
‘θα κόψεις το τούτο σου’ μου λέει, ‘θα ισιώσεις το εκείνο σου, θα στρώσεις το απ’ εδώ σου κλπ κλπ … με 30 – 40000 ευρώ πας για μις Ελλάς!’
Τι λες κυρά μου! Αν είχα 30000 ευρώ λίφτινγκ θα έκανα;
Καλύτερα να τα έτρωγα σε παγωτά!
Άσε που οι περισσότερες μις Ελλάς είναι κάτι μπάζα! για να μην πω τίποτα και γι αυτές τις δύστυχες τις playmate …

Και πάντα καταλήγει με υπερηφάνεια η Θάλεια:
‘είμαι ακριβή γυναίκα, έχω κοστίσει πολλά στον άντρα μου!’

- Τόσο ακριβά, σκέφτομαι εγώ, που αν ήμουν άντρας της θα φοβόμουν να την ακουμπήσω μήπως και κάνω καμιά ζημιά στην επένδυση μου!
Μπορεί και να μην του σηκώνεται καν του ανθρώπου, λίγο τόχεις να βλέπεις μπροστά σου μια γυναίκα που σου έχει κοστίσει κανένα εκατομμύριο ευρώ (και λίγα λέω αν βάλω καλλυντικά και ρούχα)
Ή μήπως γι αυτό ακριβώς του σηκώνεται;
Ποιος ξέρει, μπορεί …

Άσε που, με την βίδα που έχει με το κορμί της, μάλλον δεν θα λέει και πολλά πράγματα στο κρεβάτι, θα είναι του στυλ ‘προσοχή εύθραυστο!’
Θα φοβάται μη κουνηθεί λίγο και κάνει καμιά ρυτίδα και της φύγει κανένα ράμμα … ξέρω ΄γω … μου θυμίζει το ανέκδοτο με τις δασκάλες, τις νοικοκυρές και τα μοντέλα!

Μόλις έφυγε η Θάλεια, η Τζένη άρχισε να την θάβει, τέτοια φίλη είναι…
Έτσι έμαθα πως η Θάλεια κληρονόμησε αρκετά από τους γονείς της, παντρεύτηκε ένα άλλον λεφτά (φυσικά…), δεν δούλεψε ποτέ της (φυσικά…), έχει δυο υπηρέτριες για το σπίτι (φυσικά…) και όλη μέρα ασχολείται με τον εαυτό της. Κάνει ψώνια και τρέχει από spa σε γυμναστήριο, βάζει κρέμες, βάφει νύχια και ξύνει το μουνί της… και ούτε παιδί θέλει να κάνει για να μη χαλάσει το σώμα της (φυσικά…)

Τι άνθρωποι θεέ μου, κάτι τέτοια ακούω και με πιάνουν τα κουμουνιστικά μου… τι θα γίνει, ρε σύντροφοι, μ’ εκείνη την επανάσταση που λέγαμε… αργεί ακόμα ε;

Ακούς εκεί ‘είμαι ακριβή γυναίκα, έχω κοστίσει πολλά …’
Τι να πω κι εγώ που δεν έχω κοστίσει τίποτα σε κανένα!
Δεν θέλω κανένας πούστης να λέει ότι του χρωστάω … έτσι είμαι μαθημένη.
Σ΄ όλα τα έξοδα πληρώνω το μερίδιο μου… και δεν δέχομαι δώρα που δεν μπορώ ν’ ανταποδώσω.

Έτσι είμαι εγώ … μήπως είμαι κορόιδο;

Friday, September 02, 2005

ΝΙΑΟΥ …

Διάβασα, από τον kouk ( http://palavomares.blogspot.com/2005/08/cats-rule.html ) την ιστορία της γάτας του της Ευτέρπης και έκατσα να γράψω ότι θυμάμαι από τον αγαπημένο μου γάτο τον Τίγρη που πέθανε τον Ιούλιο σε ηλικία 14 χρονών περίπου, αλλά και γενικά για τις γάτες στη ζωή μου.

Τα τελευταία 50 χρόνια, και βάλε…, υπάρχουν πάντα 2-3 γάτες στο σπίτι μας, χώρια οι ‘περαστικες’, είναι η αδυναμία της γιαγιάς Ευαγγελίας.

Τον Τίγρη τον θάψαμε στην πίσω αυλή, είναι η 5η γάτα που θάβουμε εκεί. Μια γωνία την έχουμε κάνει γατονεκροταφείο! Στο γωνία αυτή φυτρώνουν νυχτολούλουδα που μοσχοβολάνε τα καλοκαιρινά βράδια.

Η πρώτη γάτα που θάψαμε εκεί ήταν η ΄Μπουμπού’, η μάνα του Τίγρη. Ήμουν 10-11 χρονών, μέχρι τότε, οποία γάτα πέθαινε, την πηγαίναμε στο πάρκο δίπλα, ανοίγαμε μια τρύπα και την χώναμε μέσα…
Την Μπουμπού την αγαπούσα και απαίτησα να ταφεί στην αυλή, δεν θέλανε, έγινε φασαρία, έριξα πολύ κλάμα … έβαλα την γάτα σε μια σακούλα και την έκρυψα στην ντουλάπα, χωρίς να τους λέω που είναι! Και, για να μην άρχισε να βρωμάει, και με την αποφασιστική ψήφο της γιαγιάς, η οικογένεια υποχώρησε και την θάψαμε στην πίσω αυλή.

Ακολούθησαν άλλες 4 γάτες (η Κούαξ, η Τσουτσού, ο Μπίλυ και τελευταίος ο Τίγρης). Υποθέτω πως όλες έχουν γίνει λίπασμα για τα νυχτολούλουδα.

Πήγαινα στην 1η δημοτικού όταν η Μπουμπού γέννησε 5 γατάκια (γεννούσε τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο).
Πάντα είχαμε πρόβλημα τι να κάνουμε τα γατάκια που γεννούσαν.
Δίναμε σε γνωστούς, βάζαμε αγγελίες, παίρνανε τηλέφωνο διάφορα ψώνια και ρωτάγανε αν είναι γάτες ράτσας… ένας θείος είπε να τους λέμε πως είναι ράτσας keramidogatus agioanargyrus!
Είχε πλάκα αυτό… δεν καταλαβαίνανε τι ήταν και μερικοί ερχόντουσαν να δούνε καμιά σπάνια ράτσα !!

Μόλις μεγάλωσαν λίγο τα 5 γατάκια της Μπουμπούς τα έβαλα σε μια κούτα και τα πήγα να τα δώσω στους συμμαθητές μου.
Είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις με την δασκάλα και τους γονείς 5 παιδιών που θέλανε γάτα.
Τα 4 τα πήρανε, το 5ο δεν το ήθελε κάνεις! Ήταν ο Τίγρης!
Είχε ένα πρόβλημα, η ουρά του ήταν ελαττωματική, εκτός από πιο κοντή από τ΄ αλλά, ήταν και στραβή, η άκρη της σχημάτιζε ένα Γ !
Έτσι έμεινε στο σπίτι ο Τίγρης για 14 χρόνια και, όπως θυμόταν η γιαγιά, καμιά άλλη γάτα δεν είχε μείνει τόσο πολύ!

Ήταν η πρώτη γάτα που μου έσπασε τον τσαμπουκά!
Να εξηγήσω: οι γάτες ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι…
Πρέπει, όσο ήμουν μικρή, να τις ταλαιπώρησα πολύ!
Προσπαθούσα να τις εκπαιδεύσω να κάνουνε διάφορα ακροβατικά, φυσικά απέτυχα. Αργότερα άκουσα κάποιον να λέει πως ποτέ καμιά γάτα δεν κατάφεραν να την εκπαιδεύσουνε για το τσίρκο, αντίθετα με το σκύλο και άλλα ζώα!
Τους έκανα κι αλλά βασανιστήρια, όπως, νομίζω, τα περισσότερα παιδιά.
Τους τράβαγα τις ουρές, τ΄ αυτιά, τους έριχνα ξαφνικά νερό εκεί που καθόντουσαν και λιάζονταν, μια μάλιστα την είχα πιάσει από την ουρά και την γύριζα γύρω – γύρω!

Μετά απ΄ αυτά οι γάτες με αποφεύγανε όσο μπορούσαν.
Το πρωί, μόλις ξύπναγα κι έβγαινα από το δωμάτιο μου, έπεφτε συναγερμός στις γάτες.
Άλλη έφευγε από το παράθυρο, άλλη τρύπωνε κάτω από τον καναπέ, μια φορά, από την ταραχή τους να προλάβουν να φύγουν, δυο γάτες σφηνώσανε στο πορτάκι που είχαμε ανοίξει στην πόρτα της κουζίνας για να μπαινοβγαίνουν!
Το ίδιο και όταν γύριζα από το σχολείο, μόλις άνοιγα την πόρτα της αυλής γινόταν πανικός! Άλλη πήδαγε τον φράχτη, άλλη σκαρφάλωνε στη μουριά κι άλλη χωνόταν στο σπίτι να κρυφτεί!
Εγώ απορούσα γιατί δεν δείχνανε καμιά προθυμία να παίξουν μαζί μου.
Φυσικά πάντα ήμουν γεμάτη, χέρια - πόδια, από τις γρατσουνιές που μου κάνανε!

Αυτό κράτησε μέχρι την 6η δημοτικού, τότε σταμάτησα να ενοχλώ τις γάτες κι άρχισα να πειράζω τ΄ αγόρια…

Για το Τίγρη έλεγα … όσο ήταν μικρός τράβηξε κι αυτός τα ίδια βασανιστήρια με τις άλλες. Όταν, όμως, μεγάλωσε και δυνάμωσε έδειξε τις πραγματικές του άγριες διαθέσεις…
Με τάραξε στις γρατσουνιές και τις δαγκωματιές, ακόμα έχω ένα σημάδι στο πόδι… είδα ότι με τον Τίγρη δεν μ΄ έπαιρνε και τον άφησα ήσυχο!
Ήταν ο μόνος που δεν έτρεχε να κρυφτεί όταν μ΄ έβλεπε.

Σιγά σιγά η σχέση μας εξελίχθηκε σε μεγάλο έρωτα!
Τις περισσότερες φορές, αφού έκανε τις νυχτερινές του βόλτες, το πρωί, τον έβρισκα να κοιμάται στο κάτω μέρος του κρεβατιού μου.
Καθόταν και του καθάριζα τις πληγές από τους καβγάδες που έμπλεκε, αλλά και τις βρώμες από τις μακριές τρίχες του (ήταν και λίγο βρωμιάρης, δεν φρόντιζε και πολύ την καθαριότητα του).
Μια εποχή, γυμνάσιο πήγαινα, κάθε πρωί με ‘συνόδευε’ μέχρι το σχολείο και μετά γύριζε σπίτι.

Ο Τίγρης έγινε ο κυρίαρχος της γειτονιάς, τον φοβόντουσαν όλοι, γάτες και σκύλοι.
Οι γείτονες τον αγαπούσαν και του πετούσαν και κανένα μεζέ. Σχεδόν ποτέ δεν έτρωγε σπίτι, ερχόταν χορτασμένος, αγαπημένο του στέκι ήταν μια ψησταριά, στεκόταν εκεί και οι πελάτες του δίνανε διάφορα.
Επειδή είχε φοβερή μούρη κι ήταν μόρτης πρέπει να είχε επιτυχία με τις γυναίκες.
Μια μέρα καθόμουν σε μια καφετέρια στην πλατεία και τον είδα να έχει πάρει από πίσω μια κοπέλα που έτρωγε σάντουιτς, τελικά την ‘έψησε’ και του έδωσε πάνω από το μισό σάντουιτς!

Παρατήρηση: σχεδόν ποτέ δεν πήραμε γατοτροφές, οι γάτες έτρωγαν ότι κι εμείς, μέχρι φακές και φασόλια! Η μαμά και η γιαγιά μαγείρευαν πάντα κάτι παραπάνω και για τις γάτες…
Ούτε στειρώσαμε ποτέ γάτα, είμαστε όμως οι καλύτεροι πελάτες του κτηνίατρου, του Σπύρου, οποία γάτα έμενε για λίγο στο σπίτι την εμβολιάζαμε, εκτός από τ’ άλλα που παθαίνανε…

Κάποτε ο Τίγρης έσπασε το πόδι του, μάλλον κανένα αυτοκίνητο τον χτύπησε, ο Σπύρος τον περιποιήθηκε καλά κι ο Τίγρης έγινε κολλητός και του Σπύρου, έκανε κι από ‘κει τις βόλτες του για να παίρνει κανένα κρακεράκι… ο Σπύρος, μερικές φορές, τον έβρισκε το πρωί να τον περιμένει έξω από το κτηνιατρείο, συνήθως ήταν πληγιασμένος από τις νυχτερινές μάχες.
Ο Σπύρος ορκιζόταν πως ο Τίγρης ερχόταν μόνος του για να τον περιθάλψει!
Τι να πω; Γάτος που πηγαίνει μόνος του στον κτηνίατρο! Μπορεί …

Ο Τίγρης ήταν και ο φύλακας του σπιτιού, αν ερχόταν κανένας άγνωστος του τον έπαιρνε από πίσω στραβοκοιτώντας τον.
Δεν είμαι σίγουρη, αλλά νομίζω πως όταν λείπαμε όλοι από το σπίτι, ο Τίγρης καθόταν και το φύλαγε, δεν πήγαινε τις συνηθισμένες βόλτες του.

Ένα βράδυ είχαμε πάει σε γάμο και γυρίσαμε πολύ αργά.
Μπαίνουμε στο σπίτι και βρίσκουμε το σαλόνι μπάχαλο και το πατζούρι σπασμένο.
Είχε γίνει διάρρηξη!
Σαν να είχε γίνει πάλη εκεί μέσα, ανάποδα τραπέζι, κάτω οι καρέκλες, σπασμένο ανθοδοχείο και κηλίδες αίματος εδώ κι εκεί!
Τότε εμφανίζεται ο Τίγρης κρατώντας στο στόμα του ένα κομμάτι ματωμένο ύφασμα που τ’ άφησε με καμάρι μπροστά στα πόδια μας
Ήταν φανερό πως ο Τίγρης είχε ορμήσει στον διαρρήκτη! Του είχε φύγει κι ένα νύχι..
Πρέπει να του είχε κάνει ζημιά, το ύφασμα ήταν το μεγαλύτερο μέρος από την πλάτη ενός πουκάμισου!
Ο Τίγρης μας έσωσε από την διάρρηξη, όχι πως είχε και τίποτα να πάρουν…
Τότε μπήκε θέμα να βάλουμε κάγκελα στα παράθυρα.
Η γιαγιά, επειδή είχε κάνει φυλακή και εξορία, έγινε έξαλλη, είπε:
- δεν θα κάνουμε το σπίτι φυλακή!
Έτσι δεν βάλαμε κάγκελα…

Στα τελευταία του χρόνια ο Τίγρης έκοψε τις πολλές βόλτες, είχε μείνει και μονόφθαλμος μετά από κάποιο καυγά…
Τις περισσότερες ώρες την έβγαζε ξαπλαρισμένος σ’ ένα χαλάκι.
Ένα βράδυ η μάνα πήγε να δει τι κάνει γιατί είχε πολλές ώρες να κουνηθεί, ήταν νεκρός …

eXTReMe Tracker