ΣΕΙΣΜΟΣ …

Πέρασαν 6 χρόνια από τον σεισμό του ΄99.
Η περιοχή μας είχε χτυπηθεί πολύ άσχημα. Τα σπίτια γέμισαν με πράσινα, κίτρινα και κόκκινα σήματα, τα περισσότερα με κίτρινα, μαζί και το δικό μας.

Ήμουν τότε 14-15 χρονών και ο σεισμός με βρήκε σπίτι μόνη μου.
Έφαγα την τρομάρα της ζωής μου. Νόμισα ότι το σπίτι έκανε τούμπες σε κατηφόρα. Πετάχτηκα στο δρόμο ενώ άκουγα γύρω μου να σπάνε διάφορα. Δεν έμεινε σχεδόν κανένα γυαλικό και πιατικό.
Είδα όλη τη γειτονιά να βγαίνει στο δρόμο ενώ πέφτανε σοβάδες…
Όλοι πάθανε μικρή ή μεγάλη ζημιά.

Τις πρώτες μέρες γέμισε το πάρκο τσαντίρια, φοβόμαστε να γυρίσουμε σπίτια μας.
Μου έχει μείνει μια εικόνα από το ‘κάμπινγκ’ στο πάρκο. Ένα βράδυ κάναμε βόλτα με φίλες ανάμεσα στις σκηνές. Όλοι είχαν κουβαλήσει τηλεοράσεις και τις είχαν ανοιχτές.
Ήταν η ώρα των ειδήσεων και οι τηλεοράσεις δείχνανε εικόνες από άλλους σεισμόπληκτους.
Απόρησα, δηλαδή καθόταν, οι σεισμόπληκτοι, στις σκηνές τους και βλέπανε στην τηλεόραση τις σκηνές που είχαν στήσει άλλοι σεισμόπληκτοι! Μέσα κι έξω από τις οθόνες ήταν η ίδια εικόνα!

Είχα διαβάσει πως τα ζώα διαισθάνονται και προβλέπουν τους σεισμούς. Εγώ δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο!
Την ώρα του σεισμού ήταν δυο γάτες στο σπίτι, δεν πρόβλεψαν τίποτα!
Ο μεν ‘Τίγρης’ κοιμόταν στο κρεβάτι μου η δε ‘Κουάξ’ μόλις της είχα βάλει φαΐ κι έτρωγε, βγήκαν έξω τρέχοντας μαζί με μένα και εξαφανίστηκαν.
Ο απέναντι γείτονας είχε ένα σκύλο τον ‘Λάμπη’. Ο Λάμπης ήταν ένας συμπαθέστατος και τεμπέλης κόπρος, αυτό που λέμε τεμπελόσκυλο…
Τον ρώτησα αν ο Λάμπης πρόβλεψε το σεισμό.
- τι να προβλέψει ο βλάκας, μου είπε, χαμπάρι δεν πήρε, κοιμόταν! Εγώ τον ξύπνησα να βγούμε έξω! Πρόλαβα και τον σκούντησα. Ξύπνα μαλάκα Λάμπη! γίνεται σεισμός!