ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ…

… το μπουγέλο που έφαγα από την βροχή.
Καιρό είχα να το κάνω …
Κλείνει το μαγαζί και ρίχνει καρέκλες, πρώτη σκέψη είναι να περιμένω να σταματήσει, που να τρέχω με την βέσπα…

Δε γαμιέται… ορμάω μέσα στη βροχή… πολύ το φχαριστηθηκα !
Να σηκώνω νερά στο πέρασμα από πλημμυρισμένες γωνίες του δρόμου και τρέχουν από πάνω μου ποτάμια…
Στη γέφυρα της εθνικής σταμάτησα. Κοιτάξω κάτω. Ήθελα να δω τα φώτα των αυτοκινήτων μες στη βροχή που περνούσαν
‘Είσαι καλά ρε;’ μου φώναξε ένα μποτιλιαρισμένος
Καλύτερα δεν γίνεται….
Στη γέφυρα του ποταμού ξανασταματησα ν΄ ακούσω το βουητό…

Από μικρή έχω κόλλημα με το νερό. Ειδικά με την βροχή…
Όταν έβρεχε δυνατά έβγαινα έξω να με χτυπάνε οι σταγόνες … έτρεχε η γιαγιά να με μαζέψει και κυνηγιόμαστε μες τη βροχή.
Μια μέρα βροχής γύριζα από το σχολείο , έκανα βόλτες γύρω-γύρω για απολαύσω το νερό, η τσάντα γέμισε, βιβλία και τετράδια κρεμάστηκαν μετά στο σκοινί της μπουγάδας για να στεγνώσουν…

Είχαμε ένα λούκι που έτρεχε από την ταράτσα, πήγαινα και καθόμουν από κάτω για να με χτυπάει ο ‘καταρράχτης μου’!