ΑΝΤΙΓΟΝΗ Η ΜΑΖΟΧΑ…

‘Οιδίπους επί Κολωνώ’, το είδα προχθές στη Χαλκηδόνα, (όπου βρίσκω τζάμπα πάω).
Στις 8/9 έχει ‘Υπηρέτη δυο αφεντάδων’ του Γκολντόνι στο άλσος Τρίτση και στις 10/9 ‘Λυσιστράτη’ στο άλσος Ν. Φιλαδέλφειας
(κι αυτά τζάμπα).

Έχω αποχτήσει μια κάποια σχέση με το θέατρο εξ αιτίας της ξαδέλφης μου της Τότας που είναι θεατρόφιλη.
Και με τον χαραχτήρα της Αντιγόνης έχω σχέση… και γι αυτό πήγα στον Οιδίποδα…
Η Τότα, συνήθως δεν βρίσκει παρέα για να δει αυτά που θέλει και σέρνει εμένα, όχι πως χαλιέμαι, αλλά όλο σε κάτι περίεργα έργα με πάει.
Βλέπουμε καμιά 10αρια θέατρα το χρόνο, εκτός από Ηρώδειο και Επίδαυρο.

Για φέτος το καλοκαίρι είχε κάνει ολόκληρο πρόγραμμα για εκδρομές μετά θεάτρου στην Επίδαυρο. Όμως έμπλεξε με τα ερωτικά της και είδαμε μόνο ένα, τον ‘Ορέστη’.
Πήραμε και τον Μπάμπη μαζί, μας έκανε τον οδηγό.
Εμείς πήγαμε θέατρο κι ο Μπάμπης έπινε ούζα στην παραλία… (μακάρι να έκανα το ίδιο, δεν μ΄ άρεσε η παράσταση)
Ο Μπάμπης ψιλομεθυσε και στην επιστροφή οδηγούσε σαν τρελός, βάλαμε τις φωνές, μετά άρχισε να πηγαίνει με 10 χιλ την ώρα, τον απειλήσαμε ότι θα πάμε με ωτο στοπ αν δώσει να οδηγήσει η Τότα.

Για την Αντιγόνη:
Σε σχολικές παραστάσεις έχω παίξει κατά καιρούς την Τζαβέλαινα, την Μπουμπουλίνα, την γυναίκα της Πίνδου, μια πεινασμένη από την πολιορκία του Μεσολογγίου και άλλα διάφορα …
Στην δευτέρα λυκείου είχαμε μια ψιλοτρελαμένη (με την καλή έννοια) θεατρολόγο – φιλόλογο και μας έβαλε να παίξουμε ‘Αντιγόνη’, εγώ θα έκανα την Αντιγόνη!!
Γούσταρα πολύ, για καναδυο μήνες ήθελα να γίνω ηθοποιός, μετά μου πέρασε (ευτυχώς…)

Έπρεπε να διαβάσω 4 τραγωδίες, όπου εμφανίζεται η Αντιγόνη, για να μελετήσω τον χαραχτήρα. Ολόκληρη διάβασα μόνο αυτή που θα παίζαμε, στις άλλες έκανα πασαλείμματα.
Είχε μαζέψει ο πατέρας μου όλες τις τραγωδίες των αρχαίων, (κάποτε τις έδινε με κουπόνια η Ελευθεροτυπία).
Εκτός από την Αντιγόνη του Σοφοκλή δεν έχω καταφέρει να διαβάσω καμιά πάνω από 10 σελίδες, δεν μπορώ την ποιητική γλώσσα, έχω όμως δει αρκετές στο θέατρο.
Από τους αρχαίους προτιμώ τον Αριστοφάνη, ειδικά ‘Εκκλησιάζουσες’ και ‘Λυσιστράτη’, τις έχω δει δυο-τρεις φορές την καθεμιά.

Την Αντιγόνη την συμπάθησα.
Με ρώτησε η καθηγήτρια ποια είναι η γνώμη μου για αυτήν.
Της είπα ότι μ΄ άρεσε το πείσμα της στην κόντρα με τον Κρέοντα (ήμουν στα πολύ αντιεξουσιαστικά μου τότε) και ότι ήταν ψυχοπονιάρα και αγαπησιάρα …
Αλλά, επίσης, την έβρισκα κλαψομούνα και λίγο μαζόχα!

- μαζόχα η Αντιγόνη; Τι θέλεις να πεις; Απόρησε η καθηγήτρια και γέλασαν όλοι στην πρόβα.
- να… γουστάρει κλάμα και θρήνο… σαν να το ευχαριστιέται από την πολύ δυστυχία! Στο ‘…επί Κολωνώ’ λέει για τον πατέρα της ‘…ότι τον αγάπησε για τις πολλές δυστυχίες του!!’
- την βρίσκει με τις πολλές συμφορές!

Προσπάθησε η καθηγήτρια να μου πει ότι αυτό δεν είναι μαζοχισμός και μ΄ έπεισε, αλλά, στο μεταξύ, οι άλλοι της παράστασης μου είχαν βγάλει το όνομα! Όσο διαρκούσαν οι πρόβες ήμουν η Αντιγόνη η μαζόχα!

Τελικά η παράσταση δεν έγινε, έχασα την ευκαιρία …
Όπου δω τραγωδία που έχει Αντιγόνη προσπαθώ να πάω, την αισθάνομαι και λίγο ‘δικιά μου’ …
Να μην πάει τζάμπα και τόση μελέτη για το ρόλο…