Wednesday, February 22, 2006

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ POST…

Εγώ και το blog μου τσακωθήκαμε!
Όχι ακριβώς… αλλά είχε πέσει μια ψύχρα τελευταία…
Η σχέση δεν πήγαινε άλλο…

Αποφάσισα να τα μαζεύω και να την κάνω…
Αποχαιρετισμός…

Το blog το αφήνω αδέσποτο να περιπλανιέται μόνο του…
Εγώ φεύγω…
Οι δρόμοι μας χωρίσανε…

Θα εξακολουθήσω να περιφέρομαι σ’ αυτή την blogοκενωνια…
Όχι πια blogογραφος… μόνο blogοαναγνωστρια…

Όσο για όλους τους blogοσυντρόφους …
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ…

«Καλημέρα σας και καλή τύχη…»

Tuesday, February 21, 2006

Ενοικιάζεται...

Ο Χρήστος ειναι φίλος και αυτόν τον καιρό ψάχνει να νοικιάσει σπίτι.
Μας έλεγε τα διάφορα που του συμβαίνουν σ’ αυτή την αναζήτηση.
Αυτό που τον ενοχλεί πιο πολύ απ’ όλα είναι η ‘ανάκριση’ που του κάνουν οι ιδιοκτήτες των ενοικιαζομένων.

Από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις είναι για το τι επάγγελμα κάνει…
Του Χρήστου του αρέσουν οι φάρσες… και όταν έχει κέφια είναι φοβερός…

- ‘Και… τι δουλειά κάνετε κ. Χρήστο;’ Ρωτάει ο ιδιοκτήτης…
- ‘Εφοριακός!’ απαντάει ο Χρήστος με το ανάλογο ύφος…!
(καμία σχέση ο Χρήστος με εφορία….)

Συνήθως, μετά απ’ αυτή την απάντηση, πέφτει μια παγωμάρα για λίγα δευτερόλεπτα… ένα μπλοκάρισμα… ή κάτι αμήχανα γελάκια από την πλευρά του ιδιοκτήτη…

Μερικοί αρχίζουν ν’ απολογούνται στον Χρήστο!
Του λένε πόσο εντάξει είναι με την εφορία και πως δεν έχουν τίποτα να κρύψουν κλπ..κλπ…

Άλλοι πάλι τον αρχίζουν στο γλείψιμο! … μάλλον τον βλέπουν σαν ευκαιρία ν’ αποχτήσουν μέσο και κονέ με την εφορία!... μέχρι και έκπτωση του κάνουν!...

Με κάτι τέτοια μάλλον θ’ αργήσει να βρει σπίτι ο Χρήστος…

Monday, February 20, 2006

Έγραψε η πεθερά...

Η κ. Κούλα είναι η πεθερά του θείου Τάκη.
Η κ. Κούλα είναι 75 χρονών και κρατιέται μια χαρά.
Έχει ένα ‘κουσούρι’: δεν θέλει να πηγαίνει σε κηδείες… και σ’ αυτήν την ηλικία πληθαίνουν οι γνωστοί και συγγενείς της που πεθαίνουν.

Στην κηδεία του άντρα της την πήγαν με το ζόρι, στις κηδείες των 2 μεγαλύτερων αδελφών της δεν πήγε!
Για τους υπόλοιπους φίλους και συγγενείς ούτε λόγος…

Μετά το τελευταίο κρούσμα (κηδεία αδελφού), γαμπρός και κόρη της κάνανε κήρυγμα για το πώς πρέπει ν’ αλλάξει στάση και να παρευρίσκεται σε τέτοιου είδους κοινωνικές εκδηλώσεις…

Η κ. Κούλα του απάντησε:

‘… Ξέρω γιατί μου τα λέτε ολ΄ αυτά… για να μη νομίζετε πως είμαι καμία αναίσθητη και δεν σας αγαπάω… μην ανησυχείτε… στην δική σας την κηδεία θα έρθω οπωσδήποτε!!...’

Ακόμα αναρωτιέται ο θείος Τάκης αν τους έκανε πλάκα ή το εννοούσε…

Saturday, February 18, 2006

Είδαν ήλιο και όρμησαν…

Τι μπελάς κι αυτός…
Είδαν ήλιο και ξαμολήθηκαν όλοι έξω σήμερα.
Χαμός στο μαγαζί, .‘…φέρε ΄κείνο… φέρε τ’ άλλο… καλή είμαι;…’
Πήχτρα και στο δρόμο, ακόμα και με τη βέσπα τα βρήκα σκούρα…
Πανικός και στου Σκλαβενίτη μετά (υποχρεώσεις…)
Και πρέπει να βγω…
Δηλαδή κι άλλο στρίμωγμα…
Δεν θέλω να δω άλλο κόσμο…
Ησυχία θέλω…

Wednesday, February 15, 2006

Άδικα περίμενα…

Παρ’ όλες τις απειλές που διατύπωσα στο χθεσινό ποστ, κανείς δεν εμφανίστηκε να μ' εμποδίσει ήνα με ‘σώσει’…
Ούτε ένα mail …

Θυμήθηκα και κάτι άλλο…
Πες, ότι οι ιντερνετομπάτσοι, κάνανε καλά τη δουλειά τους, χαλάλι ο έπαινος…

Όμως…
Έχω πετύχει διάφορα αξιόλογα sites σχολείων, ακόμα και δημοτικών… που φαίνεται ότι έχουν κάνει δουλειά, μαθητές και καθηγητές, έξω από συνηθισμένα πλαίσια του σχολείου…
Που αποδεικνύουν ότι το ιντερνέτ δεν είναι μόνο μπαμπούλας και χώρος που κρύβονται βιαστές και απατεώνες…

Αυτούς τους έχει βραβεύσει ποτέ η κ. Μαριέττα Γιαννάκου;
Τους είπε έστω μια καλή κουβέντα;

Μάλλον τέτοιες προσπάθειες δεν προσφέρονται για σόου και τηλεοπτικές σαχλαμάρες …

Tuesday, February 14, 2006

Όλα τα ΄χε η Μαριέττα…(Γιαννάκου κλπ...)

Απορίες…
Επειδή διάβασα πως η Μαριέττα (Γιαννάκου κλπ, κλπ..) βράβευσε την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος… για τη υπόθεση της 15χρονης…
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_398837_14/02/2006_173689

Φαντάζομαι ότι, για να οργανώνει τέτοια σόου η κ. Μαριέττα έχει κάνει το καθήκον της για την σχέση της παιδείας και της πληροφορικής…
Έχει γεμίσει τα σχολεία με κομπιούτερς και ειδικευμένους καθηγητές… και τώρα απλώς φροντίζει να μην πάθουν τίποτα τα παιδιά από την πολύ χρήση του ιντερνέτ που τόσο γενναιόδωρα τους παρέχει…

Διαβάζω και το άρθρο της ‘σοβαρής’ Καθημερινής και βγάζω το συμπέρασμα πως διάφοροι ανώμαλοι είναι κρυμμένοι στις σκοτεινές γωνιές του ιντερνέτ (και των μπλόγκς) και έχουν στήσει καρτέρι μήπως και περάσει καμιά αθώα πιτσιρίκα…

Μόνο εγώ είμαι η άτυχη…
Τόσο καιρό περιπλανιέμαι στο ιντερνέτ και δεν βρέθηκε κανένας να με αποπλανήσει…
Γαμώτο… Με πιάνει το παράπονο…
Τι έχω εγώ; ψώρα;
Ούτε μια σεξουαλική παρενόχληση… κάτι τις… τίποτα…

Διαβάζω και το άλλο …
‘… στόχος του τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος είναι να βρίσκεται κοντά στους πολίτες και ειδικά τους νέους που είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες…’
και ότι παρακολουθούν και τα μπλόγκς…

Μετά απ’ αυτό …
Έχω να κάνω μια σοβαρή δήλωση:
1ον- αύριο το βράδυ έχω σκοπό να βάλω γαζάκια σε κάτι τράπεζες εδώ κοντά!
2ον- μετά τα γαζάκια έχω ραντεβού με 15χρονο (που ψάρεψα στο ιντερνέτ) και σχεδιάζω να τον κακοποιήσω σεξουαλικά!
3ον- και τέλος, θ’ αυτοκτονήσω, θα κρεμαστώ από την μουριά της αυλής μας!

Παρακαλώ κύριοι της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να μ’ εμποδίσετε !
Θέλω να βεβαιωθώ ότι δεν πήρατε τζάμπα το βραβείο…
Έχετε καιρό μέχρι αύριο το βράδυ για να με συλλάβετε (ή τουλάχιστον στείλτε μου ένα mail να κάτσω φρόνιμα…)

Θέλω να είμαι ήσυχη ότι κάποιος με ‘προσέχει’…

Γαϊδουριές…

Πέρασαν διάφορες φάσεις οι σχέσεις μου με τον Αγ Βαλεντίνο.
Και τον αγάπησα, και τον περίμενα, και τον περιφρόνησα, και τον μίσησα…
Τώρα τελευταία αποφάσισα να τον αφήσω στην ησυχία του… και αυτός επίσης…
Απλώς αγνοούμε ο ένας τον άλλο…
Χωρίς αισθήματα αντιπάθειας…

Τις ευχές μου σε όσους γιορτάζουν.
Για τους άλλους… υπομονή… Ροζ είναι, θα περάσει…

Έχω κρατήσει μια κάρτα που μου είχαν στείλει κάποτε στου Αγ Βαλεντίνου, η κάρτα είχε την εικόνα του κεφαλιού ενός γάιδαρου! Έγραφε από πίσω:
‘είσαι μεγάλη γαϊδούρα’!
Δεν έμαθα ποτέ ποιος μου την έστειλε…

Monday, February 13, 2006

Γυφτιές…

Σημερα χρειάστηκε να πεταχτώ στην Κηφισιά για δουλειά του μαγαζιού.
Πήγα με τον ηλεκτρικό, στην επιστροφή, στη στάση που είναι το Mall ανοίγουν οι πόρτες του τρένου και μπαίνει πλήθος, πολύ πλήθος… λες και ήταν Ομόνοια…
Τι γυρεύανε εκεί δευτεριάτικα; … και πολύ πιτσιρικαρία… με σχολικές τσάντες… 2 η ώρα το μεσημέρι… μάλλον το Mall είναι το καινούργιο στέκι των κοπανατζήδων…

Άκουσα καλά;
Έγινε η πρώτη ληστεία στο Mall; 60000 € από εστιατόριο;
Μα καλά, τι τρώγανε εκεί;
Και πόσο πάει το πιάτο;
Με τις ευχές μου… να τα χιλιάσετε (τις ληστείες εννοώ…)
Τι έγινε παιδιά;
Τσιγκουνευτήκατε τους σεκιουρητάδες και τις κάμερες;
Γυφτιές…

Τώρα που το θυμήθηκα …
Περισσότερα για το Mall ρίχτε και μια ματιά και στη ‘Γαλέρα’
(http://www.galera.gr/magazine)
Εκεί να δείτε ληστείες…. Όχι, παίζουμε…

Sunday, February 12, 2006

Πρώτη μούρη στην αφίσα… πρώτο τραπέζι πίστα …

Έχω παράπονα…
Δεν μ’ αρέσει καθόλου η νέα εμφάνιση του monitor !
Αυτό με τα μεγάλα και μικρά γράμματα των εμφανιζόμενων μπλόγκς εννοώ, που υποτίθεται κάτι σημαίνει για την ‘δημοτικότητα’ των πόστ..
Κύριε Παναγιώτη (vrypan), νομίζω πως κάνετε λάθος…

Κατά πρώτον, με μπερδεύει…
Κατά δεύτερον, δεν είναι δημοκρατικό, είναι εμπόδιο για να ακουστούν όλες οι φωνές…
Αυτή η εμφάνιση είναι στη λογική των hit των top ten κλπ…κλπ…
Σαν να μας λέει άκου αυτό που ακούν οι πολλοί, δες αυτό που βλέπουν όλοι, διάβασε τα best sellers …
Το επόμενο βήμα ποιο θα είναι;
Να μπουν λαμπάκια που αναβοσβήνουν γύρω από τα ποστ με την μεγαλύτερη κίνηση;
Σαν τις αφίσες και τις επιγραφές των σκυλάδικων μου κάνει: μπροστά και τεραστία τα ‘πρώτα’ ονόματα και στο βάθος τα ‘δεύτερα’ και ‘τρίτα’
Σαν να λέει δες αυτό!
Όχι δεν ψάχνω αυτό, το άλλο που είναι κρυμμένο θέλω…
Καλά τα λέει ο Macmanus (http://macmanus.wordpress.com) για το ίδιο θέμα

Γενικά δεν έχω άλλα παράπονα από το monitor (ούτε και καταλαβαίνω αυτούς που φεύγουν απ΄ αυτό)
Για μένα είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για ενημέρωση και για την αγαπημένη μου ασχολία: να ψάχνω νέα ή άγνωστα σε μένα μπλόγκς.

Τώρα, με την νέα εμφάνιση, οι καινούργιοι ή σχετικά άγνωστοι, αναγκαστικά στριμώχνονται και δεν μπορούν εύκολα να ‘ανθίσουν’ ανάμεσα στις κοτρόνες των ‘δημοφιλών’ μπλογκς
Αυτοί είναι που χρειάζονται την προσοχή μας κι όχι οι ήδη ‘καταξιωμένοι’(ότι κι αν σημαίνει αυτό… )

Saturday, February 11, 2006

Που πας ρε Καραμήτρο…

Σήμερα προσπάθησα να φτιάξω με τα χεράκια μου μια τούρτα για τον Μπάμπη…
Χθες είχε γιορτή και την Δευτέρα γενέθλια, τα γιορτάζει σήμερα και τα δυο.
Χθες έκανα έρευνα σε συνταγές, αφού απέρριψα τα διάφορα ένθετα και αφιερώματα που έχω μαζέψει, περιορίστηκα στα παραδοσιακά:
Στον Τσελεμεντέ της γιαγιάς και την Χ. Παραδειση…
Αποφάσισα να φτιάξω τούρτα κάστανο! (δεν το έχω ξανακάνει…)
Τι τοθελα;
Μου φάνηκε εύκολη, που ναξερα…

3 ώρες καθάριζα κάστανα, προσπαθούσα να δέσω σιρόπια (2 φορές, την πρώτη μου κάηκε), ιταλική μαρέγκα (έτσι την λέει…), ράντιζα τα σαβουαγιαρ, άπλωνα πουρέ από κάστανα…

Το αποτέλεσμα;
Από γεύση είναι σούπερ!
Από εμφάνιση σκατά! (καμιά σχέση με την φωτογραφία του βιβλίου)
Αποκλείεται να την εμφανίσω έτσι που είναι…ειμαι και λίγο τελειομανης...

Θα πεταχτώ μέχρι του Στεργίου στη Φιλαδέλφεια να πάρω μια έτοιμη για να βάλει τα κεράκια… μετά θα εμφανίσω την δική μου…
Σε μερίδες, για να μην δείχνει τόσο χάλια…

Tuesday, February 07, 2006

Η καλή η νοικοκυρά από το πληκτρολόγιο φαίνεται…

Σήμερα η αυτοπεποίθηση μου σαν νοικοκυρά έπιασε πάτο…
Είπα να ρίξω μια ματιά στο εσωτερικό του πληκτρολόγιου μου…
Με το θράσος της άσχετης το ξεβίδωσα χωρίς να έχω καμία βεβαιότητα πως θα ξαναδούλεψει …
Είχα ακούσει το τελευταίο podsast του Πάρη με τα σχετικά…
http://javapapo.blogspot.com/2006/02/papocast08-podcast.html
Στη νεκροψία βρέθηκαν τα εξής:
Τρίχες δικές μου
Τρίχες γάτας
2 κόκκοι ρυζιού μουμιοποιημένοι
Κομματάκια καπνού και ελατηριάκι από αναπτήρα (από την εποχή που κάπνιζα)
Ακαθόριστη σκούρα μάζα κάτω από το space (θυμήθηκα πως μου είχε πέσει παγωτό εκεί)
Ίνες από ρούχα
Κομματάκια πλαστικού από καλώδιο (το είχε μασήσει ο γάτος πριν μέρες και τα έξυνα για να τα ξαναενώσω)
Διάφορες άλλες ακαθαρσίες αγνώστου προελεύσεως και ταυτότητας…

Sunday, February 05, 2006

Ευκαιρία…

Ευτυχώς που όλοι ασχολούνται με τις τηλεφωνικές υποκλοπές…
(Αυτός ο Παπαντωνίου πολύ τον θιγμένο παριστάνει που τον παρακολουθούσαν, μάλλον για γκομενοδουλιές μίλαγε στο κινητό και φοβάται να μην του τα βγάλουν στη φόρα…)
Ήταν κι ο χιονιάς πιο πριν…
Κι έτσι ξεχάσανε την γρίπη των πτηνών…

Ευκαιρία να φάμε κανένα κοτόπουλο με την ησυχία μας…
Ήδη το βλέπω να ροδίζει στο φούρνο με πατάτες…

Thursday, February 02, 2006

Νυχτερινά μπαλώματα …

Ο γάτος μου ο Τσιφ (=Τσίφτης) έχει πολύ καλές σχέσεις με το κομπιούτερ.
Μόλις με βλέπει να το ανοίγω ανεβαίνει στο τραπέζι και κάθεται σ΄ ένα σημείο που μπορεί να βλέπει κι εμένα και την οθόνη.
Μερικές φορές μάλλον βαριέται…
Τότε αρχίζει να κόβει βόλτες πάνω στο πληκτρολόγιο, αν δει κάτι περίεργο να κουνιέται στην οθόνη απλώνει το πόδι του ή μου σκουπίζει τη μούρη με την ουρά του… συνήθως όμως κάθεται ήσυχος …
Στην αρχή του έκανε εντύπωση ο ήχος των πλήκτρων, μετά συνήθισε, με κοιτάζει με ένα μάλλον περιφρονητικό βλέμμα (τι μαλακίες γράφει αυτή…) γι αυτό και αποφεύγω να του ζητάω την γνώμη του, είναι πολύ επικριτικός…

Χθες βράδυ προσπαθούσα να βάλω σε τάξη τα διάφορα καλώδια για να μην είναι χύμα εδώ κι εκεί, τα έβγαλα και τα ξαναέβαλα σχεδόν όλα…
Όταν πήγα να ξαναβάλω το τηλεφωνικό καλώδιο στο μόντεμ ανακάλυψα ότι ο Τσιφ το είχε μασήσει!!! Το είχε κόψει λίγο πιο πάνω από το κλιπ !!!
Για μια ώρα παιδευόμουνα να το μπαλώσω… μέχρι τις 1 το βράδυ…
Μήπως, ο Τσιφ, ήθελε κάτι να μου πει;

Wednesday, February 01, 2006

Πως έγινα Αλβανή…

Χθες τελευταία μέρα σήμερα που κυκλοφόρησα με λεωφορείο, η βέσπα μου ήταν έτοιμη αλλά την φασαρία δεν την γλίτωσα τελικά…

Φεύγω το απόγευμα από το μαγαζί και πάω στην στάση να πάρω το λεωφορείο.
Είμαι όρθια αλλά ευτυχώς χωρίς στρίμωγμα
Αδειάζει μια θέση ακριβώς δίπλα μου, κάθομαι.

Με το που κάθομαι ακούω μια μουρμούρα…μια γκρίνια… κάτι σαν να παραμιλάει κάποιος και μάλιστα γυναίκα.
Ξεχώριζα μερικές λέξεις… αγένεια… θράσος…
Γυρίζω και βλέπω μια 60αρα, καλοντυμένη, όχι ακριβώς χόντρη, αλλά καλοθρεμμένη… θα έλεγα και συμπαθητική αλλά είχε ένα βλέμμα… απ’ αυτά που σκοτώνουν… πα πα πα …θάνατος…

Τα είχε βάλει μαζί μου!
Επειδή της είχα πάρει τη θέση ή τουλάχιστον δεν της είπα να κάτσει…!!
Το σκέφτομαι λίγο… Σηκώνομαι και της δίνω τη θέση (αν και κουρασμένη ενώ αυτή δεν φαινόταν ταλαιπωρημένη, το αντίθετο, σαν να είχε μόλις βγει από το κομμωτήριο… τίγκα στο άρωμα …)

Κάθεται η κυρία αλλά συνεχίζει την γκρίνια!
Τα ίδια! … ‘η νεολαία… δεν έχουν τρόπους… σεβασμός…’
Τα νεύρα μου… μου έχουν τύχει γκρινιάρηδες γέροι στα λεωφορεία αλλά τέτοιο… δεν αντέχω και της την λέω…

- τι σκούζεις κυρά μου; έκατσες, δεν έκατσες; Τι άλλο θες;
- κοίτα θράσος… τα παλιόπαιδα τα έχουν όλα έτοιμα και θέλουν κι άλλα …Θα μας φάνε ζωντανούς στο τέλος… λέει η ‘κυρία’…
- δεν πας καλά, της λέω, ή ληγμένα παίρνεις ή να σου αλλάξει τα χάπια ο γιατρός…
αυτά που σου δίνει δεν πιάνουν…
- Έχουμε γεμίσει από αυτά τα κακοαναθρεμμένα… δεν μας έφταναν όλοι αυτοί οι ξένοι… σε κατάλαβα από την αρχή τι είσαι…

Με κοιτάζει πάνω κάτω
- Αλβανή είσαι;
- ναι ρε, Αλβανή είμαι! Έχεις πρόβλημα;
- που καταντήσαμε… δεν φτάνει που τους ταΐζουμε τόσα χρόνια… δεν τους ξεχωρίζεις πια… αλλά εγώ σε κατάλαβα!!
- μπράβο, κόβει το μάτι σου! Κι από μυαλό… ξουράφι!!

Πέφτει γέλιο από τους γύρω…
Πάω και στέκομαι μακριά της … την ακούω να συνεχίζει να λέει τα δικά της… κάποιον άλλο θα βρήκε να πει τον πόνο της…

eXTReMe Tracker