Τρία προφυλακτικά για τρεις 12χρονες …

Κυριακή πρωί, στο περίπτερο του κυρ Χρήστου για τις κυριακάτικες εφημερίδες.
- καλημέρα Λίτσα.
- καλημέρα κυρ Χρήστο.
Η ίδια σκηνή σχεδόν κάθε μέρα, η πρώτη καλημέρα είναι με τον κυρ Χρήστο τον περιπτερά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ο κυρ Χρήστος και το περίπτερο του ήταν εκεί, τώρα είναι 70 χρονών…
- καλημέρα Λίτσα…
Κάποτε, για τον κυρ Χρήστο, ήμουν το Λιτσάκι, όμως, όταν ήμουν 12 χρονών όταν έγινα η Λίτσα.
Να πως:

Στα 12 μου χρόνια ήμουν κολλητή με τις 2 συνομήλικες μου, την Τάνια και την Εύη.
Αρχές καλοκαιριού, είχαμε τελειώσει το δημοτικό κι αισθανόμαστε πια ‘μεγάλες’… οι καμπύλες μας είχαν αρχίσει να σχηματίζονται, είμαστε αρκετά ζωηρές, πειράζαμε τ’ αγόρια και γενικά αισθανόμαστε αρκετά ‘ξαναμμένες’!
Διαβάζαμε άρθρα και βιβλία για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ήμαστε σίγουρες πως δεν θ’ αργήσουμε να περάσουμε από την θεωρία στη (σεξουαλική) πράξη!
Γι αυτό το λόγο σκεφτήκαμε πως έπρεπε να λάβουμε τα μέτρα μας, να είμαστε έτοιμες όταν θα συνέβαινε το μοιραίο!
Κι επειδή είχαμε ακούσει διάφορα για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και αρρώστιες, θεωρήσαμε φρόνιμο ‘εξοπλιστούμε’…
Έπρεπε να προμηθευτούμε προφυλακτικά!

Τι πιο φυσικό να πάμε να τ’ αγοράσουμε από το περίπτερο του κυρ Χρήστου;
Εμφανιζόμαστε μπροστά στο περίπτερο.
- τι νέα Λιτσάκι;
Ρώτησε ο πάντα ευγενικός και χαμογελαστός κυρ Χρήστος, προσπαθώντας να μαντέψει αν θέλω σοκολάτες ή τσιγάρα για τους γονείς.
- θέλω τρία κουτιά προφυλακτικά!
Είπα με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου…
Ο κυρ Χρήστος έσκυψε λίγο προς το μέρος μου, έκανε σαν να μην είχε ακούσει καλά.
- τι;
- τρία κουτιά προφυλακτικά! Επανέλαβα…
Έπεσε σιγή λίγων δευτερόλεπτων…
- τι τα θέλετε;
- για μας!. Είπα δείχνοντας την Τάνια και την Εύη που στεκόταν λίγο πιο πίσω…
Ο κυρ Χρήστος κοίταξε γύρω του σχεδόν τρομοκρατημένος! Σαν να φοβόταν μήπως μας άκουσε κανείς!
Έσκυψε ακόμα πιο πολύ προς το μέρος μου και είπε με σιγανή αλλά αγριεμένη φωνή:
- α, να χαθείτε απ’ εδώ ρε!!
- μα κυρ Χρήστο…
- τσακιστείτε απ’ εδώ μη βρω κανένα μπελά!!

Ήταν αμετάπειστος… σχεδόν θεωρούσε ότι το να πουλάει προφυλακτικά σε τρεις 12χρονες ισοδυναμούσε με αποπλάνηση ανηλίκου!
Η πρώτη μας απόπειρα ν’ αγοράσουμε προφυλακτικά είχε αποτύχει, επίσης είχαμε φοβηθεί και διστάζαμε να πάμε σ’ άλλο περίπτερο.

Έπρεπε να βρούμε κάποιον να τ’ αγοράσει για λογαριασμό μας.
Συνεδριάσαμε και αποφασίσαμε πως ο πιο κατάλληλος ήταν ο 14χρονος αδελφός μου, ο Φώτης!
Ο Φώτης ήταν κρυφά ερωτευμένος με την Τάνια και δέχθηκε αμέσως.
Πήγε σε ένα περίπτερο μακριά από τη γειτονιά μας, εμείς τον παρακολουθούσαμε από απόσταση.
Σήκωσε ψηλά το χέρι και μας έδειξε τα προφυλακτικά που αγόρασε, τσιρίξαμε από τη χαρά μας!

Επιτέλους, αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε πια πιτσιρίκια αλλά μπήκαμε στον κόσμο των ‘μεγάλων’…

Εντωμεταξύ προέκυψε άλλο πρόβλημα.
Ο κυρ Χρήστος, ο περιπτεράς, θεώρησε ότι ήταν καθήκον του να ενημερώσει τους γονείς μας ότι οι κόρες τους είχαν ‘περίεργες ανησυχίες’!

Η Εύη έφαγε μερικά χαστούκια από τον πατέρα της, υπέστη εξαντλητική ανάκριση και τέθηκε σε ‘κατ’ οίκον περιορισμό’.
Η Τάνια την γλίτωσε με κάμποσο κήρυγμα και περιορισμό εξόδου.
Οι δικοί μου γονείς αποδείχτηκαν πιο ανοιχτόμυαλοι. Πέρασα κι εγώ από σχετική ανάκριση και την έβγαλα καθαρή με συμβουλές του τύπου ‘μη βιάζεσαι … είναι πολύ νωρίς ακόμα … κλπ κλπ’

Μετά από μερικές μέρες τα περιοριστικά μέτρα ατόνησαν και η ‘αγία τριάδα’ Λίτσα, Εύη, Τάνια, ξαναβρέθηκε μαζί.
Χρειάστηκε να ξαναστείλουμε τον αδελφό μου για αγορά προφυλακτικών γιατί τα προηγούμενα είχαν κατασχεθεί!

Μας μπήκε τότε η ιδέα πως πρέπει να τα τεστάρουμε για ‘να δούμε πως λειτουργούν’!
Δοκιμάσαμε να βάλουμε προφυλακτικό σε οτιδήποτε έμοιαζε με ανδρικό πέος σε στύση: δάχτυλα, γουδοχέρι, φακός, μπουκάλι, χερούλι ξύλινης κουτάλας κλπ…κλπ !!
Δεν μείναμε ευχαριστημένες από τις απομιμήσεις και βαλθήκαμε να τα δοκιμάσουμε πάνω σ’ ένα αληθινό πέος!

Έπρεπε να βρεθεί εθελοντής που, όμως, να μη έχει παραπάνω απαιτήσεις… η ‘αμοιβή’ του θα ήταν το ότι κάποια κοριτσίστικα δάχτυλα θα του φόραγαν ένα προφυλακτικό και φυσικά, θα βοηθούσαν το πέος του να βρεθεί σε ‘στάση όρθια’ !

Και πάλι ο κλήρος έπεσε στον αδελφό μου…
Είχε κάποιες αντιρρήσεις, αλλά η σκέψη ότι τα δάχτυλα της Τάνιας θα ‘περιποιόταν’ τα γεννητικά του όργανα, τον έκαναν να δεχθεί να γίνει το πειραματόζωο μας…
Η Τάνια ανέλαβε το δυσάρεστο έργο να ‘ενεργοποιήσει’ το πέος του αδελφού μου για να το φέρει σε θέση να κάνουμε την δοκιμή!
Δεν της πολυάρεσε αυτός ο ρόλος αλλά θυσιάστηκε στο βωμό της γνώσης και της ενημέρωσης μας …
Η αλήθεια είναι ότι ο αδελφός μου δεν βλεπόταν εκείνη την εποχή, είχε αρχίσει να βγάζει σπυράκια, είχε παχύνει και ήταν πολύ άχαρος, όπως πολλά αγόρια σ΄ αυτήν την ηλικία.
Ήταν ένα μάτσο χάλια, αλλά φαινόταν ο πιο βολικός για να κάνουμε το πείραμα μας χωρίς να μπούμε σε ‘μπελάδες’!

Έβαλα τον αδελφό μου να κάνει μπάνιο (ήταν και βρομύλος) κι έκατσε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα με κατεβασμένο παντελόνι και αρκετή δόση τρακ.
Η Τάνια δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει να τον φέρει στο ‘ύψος’ του.
Με το που άρχισε να βγάζει το προφυλακτικό από την θήκη του, ο αδελφός ήταν ‘έτοιμος’!
Παραήταν όμως βιαστικός!
Εκσπερμάτωσε πάνω στα χέρια της Τάνιας, πριν προλάβει να του βάλει το προφυλακτικό!
Η Τάνια, ουρλιάζοντας από αηδία, έτρεξε να πλύνει τα χέρια της.
Ο αδελφός μου μάζεψε το παντελόνι του κι έφυγε κι αυτός τρέχοντας.
Έτσι έμεινε το πείραμα μισοτελειωμένο…

Μετά ο αδελφός μου φέρθηκε ανόητα, άρχισε να διαδίδει ότι η Τάνια ‘του τον έπαιξε’!
Η Τάνια του το ανταπέδωσε διαδίδοντας ότι το πέος του ήταν τόσο μικρό όσο το μικρό της δαχτυλάκι!
Για καιρό μετά οποίος ήθελε να κοροϊδέψει το αδελφό μου τον έλεγε ‘ο δαχτυλάκης’!! Μερικές φορές αναγκάστηκε να κατεβάσει το παντελόνι του για να αποδείξει ότι το ‘δαχτυλάκης’ δεν ήταν αλήθεια…

Την χρήση του προφυλακτικού την μάθαμε κατ ευθείαν στην πράξη 2-3 χρόνια αργότερα…

Όσο για τον κυρ Χρήστο, τον περιπτερά, για να εκδικηθούμε που μας κάρφωσε στους γονείς, του κάναμε μποϋκοτάζ και για πολλούς μήνες δεν ξαναπατήσαμε στο περίπτερο του.
Ψωνίζαμε από αλλού και περνούσαμε επιδειχτικά από μπροστά του!
Όταν μετά από καιρό ξαναπήγα, δεν με ξαναείπε Λιτσάκι, είχα γίνει η Λίτσα…