Νυχτομαγειρέματα
Χθες το βράδυ, κάπου μεταξύ 2-3 μετά τα μεσάνυχτα , αφού τελείωσα τα μπλοκογραφήματα και τα μπλοκοζάπινγκ, μου ήρθε μια όρεξη για γλυκό και επειδή δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο στο σπίτι, έφτιαξα ένα κέικ.
Με τα κέικ αυτοσχεδιάζω, βάζω ότι βρω, συνήθως τα κάνω με διάφορα φρούτα, αν το κέικ βγει πετυχημένο είναι μάλλον δύσκολο να το επαναλάβω γιατί δεν ξέρω τι δόσεις έχω βάλει.
Αυτό το τελευταίο το έκανα με μήλα, δεν ήταν ακριβώς κέικ, κάτι μεταξύ κέικ και μηλόπιτας μου βγήκε… δεν ήταν τέλειο αλλά τρωγόταν μια χαρά…
Η υπόλοιπη οικογένεια έμεινε ευχαριστημένη που είχε στο πρωινό αυτή την κεικομηλόπιτα… έχουν δει και ‘χειρότερα’ νυχτερινά μαγειρικά μου κατορθώματα … πχ ξέρεις τι είναι 6-7 το πρωί να ξυπνάς και να ‘ευωδιάζει’ το σπίτι σουτζουκάκια σμυρνέικα!!
Όλοι στην οικογένεια ξέρουμε να μαγειρεύουμε καλά, άνδρες και γυναίκες, βέβαια την γιαγιά Ευαγγελία δεν την έφτανε κανείς.
Η γιαγιά, εδώ και πάνω από 50 χρόνια είχε την συνήθεια να μαζεύει συνταγές, αυτές που της άρεσαν τις αντέγραφε (καλλιγραφικά αλλά ανορθόγραφα) σε τετράγωνα χαρτάκια και τα κορνίζωνε!
Φυσικά κρέμαγε και δικές της συνταγές.
Ένα μεγάλο μέρος από τους τοίχους της κουζίνας ήταν καλυμμένο από μικρές κορνίζες με τις συνταγές της γιαγιάς! Από τη μια μεριά τα γλυκά και από την άλλη τα φαγητά…
Όχι πως τις συμβουλευόταν, τις ήξερε απ΄ έξω.
Με τον καιρό στα περισσότερα κάδρα-συνταγές το χαρτί είχε κιτρινίσει, οι κορνίζες είχαν χάσει το αρχικό χρώμα και μερικές είχαν αλλοιωθεί τόσο πολύ που δεν μπορούσες καν να τις διαβάσεις.
Καθόμαστε στην κουζίνα και κοιτάζαμε τους τοίχους με τις καδραρισμένες συνταγές, λέγαμε: να φτιάξουμε αυτό… εκείνο… το άλλο…
Άλλοι έχουν βιβλία με συνταγές μαγειρικής, εμείς είχαμε τοίχους με συνταγές!
Οι τοίχοι με τις συνταγές υπήρχαν μέχρι το σεισμό του 1999.
Ο σεισμός ξήλωσε όλα σχεδόν τα πλακάκια της κουζίνας, έπεσαν κάτω μαζί με τα καδράκια συνταγών, είχαν σπάσει και διάφορα μπουκάλια και πιατικά, ποτήρια κλπ…
Όλο το πάτωμα της κουζίνας είχε καλυφθεί με ένα στρώμα πολτού από σπασμένα γυαλικά, ζάχαρη, αλεύρι, λάδι, κρασί, ρύζια και κατεστραμμένες κορνίζες!!
Μόνο 4 κάδρα με συνταγές διασώθηκαν…
(δυο για αρνάκι, μια για κολοκυθόπιτα και μια για μπακλαβά...)
posted by η Λίτσα @ 4:08 PM
10 Comments:
Προκωμένη σε βρίσκω!!! Μπράβο Λιτσάκι!!! Τυχερός ο Μπάμπης!!!
Και μιας και είπα "Μπάμπης" συμφωνώ με την avanti!!!!
Λιτσα,αν η μαγειρικη ειναι οικογενειακη σας υποθεση να παρεις να διαβασεις το "Γιαντες" της Αμαντας Μιχαλοπουλου.
Εξυπνο το κολπος της γιαγιας.
Οι "Γιάντες" είναι και φοβερό εστιατόριο στα Εξάρχεια επί της οδού Βαλτετσίου, δίπλα ακριβώς από το θερινό Ριβιέρα, το συνιστώ ανεπιφύλακτα για γαστριμαγικές απολαύσεις.
ayth me ton mpaklava pou diasothike th thelo! :)
Σκάναρε τα κάδρα και πόσταρέ τα ΤΩΡΑ!
[prrrrrrrrrrrrrrrrlease!]
Κεμπάπ με αρωματικά βότανα
Παίρνεις με κάρτα, δάνειο ή πίστωση
1 κιλό χοιρινό και μισό κιλό αρνάκι
τα χοντροκόβεις σε κομμάτια
1 ματσάκι μαϊντανό
1 ματσάκι άνιθο
τρία κλωναράκια θυμάρι(τριμένα)
ένα κουταλάκι του γλυκού δυόσμο ξερό ή ένα κλωναράκι φρέσκο και
ένα κλωνί δεντρολίβανο
(αν έχετε κι άλλα μυρωδικά, τολμήστε)
Αλατοπιπερώνουμε καλά τα κομμάτια ανακατεμένα.
Βαζουμε το κρέας σε γυάλινο μπολ και ρίχνουμε πάνω του όλα τα μυρωδικά και ένα ποτήρι άσπρο κρασί.
Βάζουμε το μπολ στο ψυγείο από βραδύς. Η όλη διαδικασία, για άγνωστους λόγους, λέγεται μαρινάρισμα.
Την άλλη μέρα, απλώνουμε λαδόκολα σε βαθούτσικο ταψί, πετάμε μέσα τα περιεχόμενα του μπολ, σκεπάζουμε το ταψί με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε στους 200 βαθμούς Κελσίου.
Προσφορά στη σεισμόπληκτη κουζίνα και στη μνήμη όλων των απίθανων γιαγιών μας.
Και άντε να μοσχοβολάει το σπίτι το πρωί σουτζουκάκια σμυρνέικα! Να τα τρως και για πρωινό όμως;!Πάντως Λίτσα έχε το νου σου, ο Μπάμπης φαίνεται πως έχει αρκετές θαυμάστριες!!!:)
Ξέχασα, και λίγη ρίγανη!
Φοβερό σκηνικό και φοβερή ιδέα για διακόσμηση της κουζίνας!
Λίτσα, δεν μου λες, πότε θα μας καλέσεις όλους να μας κάνεις το τραπέζι;;;;;; :-)
Post a Comment
<< Home