Βόλτες με τη θεια κι αρρώστια …

Κυριακή βράδυ άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, Δευτέρα ήμουν χάλια, έφυγα από την δουλειά, πυρετός, αδυναμία … Τρίτη δεν πήγα στο μαγαζί, ούτε Τετάρτη θα πάω.
Σιχαίνομαι την αρρώστια, καλύτερα στο μαγαζί παρά κρεβατωμένη…

Σάββατο βράδυ και Κυριακή όλη μέρα τριγύριζα με την θεια Πόπη από το Οχάιο.
Έχασα και τον αγώνα της ΑΕΚ (δεν θέλω σχόλια και υπονοούμενα)

Την Κυριακή η θεια με ξεπάτωσε, την ανέβασα στη βέσπα και αρχίσαμε την γύρα … Αγ. Νικόλαος Αχαρνών, πλατειά Αμερικής, Μουσείο, Πλάκα, Παγκράτι, Κολωνάκι…
Μπορεί να είναι 60 χρονών (και καπνίστρια) αλλά το λέει η καρδούλα της.
Αφού συνάντησε όλους τους συγγενείς και πήγε δυο βδομάδες Κρήτη, αποφάσισε θελε να δει όλα τα μέρη που είχε ζήσει στην Αθήνα, τα σπίτια που έμενε με την οικογένεια της.
Με τρώει κι εμένα η περιέργεια, μαθαίνω μια άλλη πλευρά της ιστορίας της οικογένειας μου που δεν την ήξερα…

Χάρηκε που τα ζαχαροπλαστεία ‘Σαράι’ και ‘Χαρά’ ήταν ακόμα στη θέση τους.
Το κακό ήταν πως επέμενε να χτυπάει τα κουδούνια των σπιτιών που είχε ζήσει!
- κάτσε ρε θεια… πως χτυπάς στα σπίτια αγνώστων κυριακάτικα!
Ξέρεις τι είναι να σου χτυπάνε την πόρτα και να βλέπεις μια τρελοαμερικανα που να λέει:
- χάι! Να μπω να δω; Εμένα εδώ πριν 40 χρόνια!

Σε δυο περιπτώσεις μας κλείσανε την πόρτα στα μούτρα!
Όμως η θεια δεν κώλωνε…
Τελικά σ’ ένα ημιυπόγειο στο Παγκράτι μας άνοιξε μια οικογένεια Νιγηριανών και μας άφησαν να μπούμε, μας έκαναν και το τραπέζι!
Είχαν δυο παιδιά, από αυτά τα γλυκούλικα στρουμπουλά μαυράκια.
Η θεια έψαξε όλο το σπίτι για να βρει ίχνη από την διαμονή της, μέχρι και το ντουλαπάκι κάτω από τον νεροχύτη άνοιξε!
Φυσικά δεν βρήκε τίποτα.

Εντωμεταξύ οι νιγηριανοί νομίζανε πως, με την θεια, βρήκανε άκρη για να μεταναστεύσουν στην Αμερική!
Πιο πολύ πλάκα είχαν οι διάλογοι που γινόταν σε νιγηριανοελληνικη, αμερικανοελληνικη, ελληνοελληνικη και νιγηριανοαγγλικη διάλεκτο!
Η θεια, μετά από 35 χρόνια απουσίας από την Ελλάδα, ναι μεν έχει ξεχάσει μερικά ελληνικά (πετάει διάφορες αμερικανιές) αλλά και τα αγγλικά τα μιλάει με ελληνική προφορά και μάλιστα Κρητική!
Μόνο τα Κρητικά δεν ξέχασε, όταν βρεθεί με Κρητικό τα θυμάται σαν να μην έφυγε ποτέ από την Κρήτη!

Προς το βράδυ κάτσαμε για καφέ στο Κολωνάκι.
Κατάλαβα και κάτι παραπάνω για την φοβία που έχει για την τρομοκρατία (τώρα έχει ξεθαρρέψει)
Δεν έφτανε η πλύση εγκεφάλου από τα αμερικανικά ΜΕ, αυτή είχε και ένα παραπάνω λόγο να φοβάται, εξ αιτίας του τρόπου ζωής της:
Στα 35 χρόνια που έζησε με τον άντρα της τον Μπιλ, τα 25γυριζανε όλο τον κόσμο σε Αμερικανικές βάσεις και πρεσβείες.
Μόνο τα 10 τελευταία χρόνια ήταν στις ΗΠΑ.
Και που δεν πήγε… Φιλιππίνες, Κορέα, Τουρκία, Ειρηνικός, Φιλανδία, Ισραήλ, Περού, Χιλή… (μήπως ο Μπιλ ήταν της CIA;)
Σε πολλές από αυτές τις χώρες οι ντόπιοι δεν γουστάρανε και πολύ τους αμερικανούς, τους κοιτάζανε με μισό μάτι.
Οι εκεί αμερικάνοι ζούσαν μαντρωμένοι στα στρατόπεδα των βάσεων ή σε ειδικά κτίρια των πρεσβειών, ψωνίζανε από ειδικά μαγαζιά και κάνανε παρέα μόνο μεταξύ τους!
Τους συμβουλεύανε δε να μην έχουν πολλά πολλά με τους ‘ιθαγενείς’!
Ειδικά σε κάτι χώρες όπως οι Φιλιππίνες και το Περού έτρεμαν από τον φόβο τους!
Υπερδύναμη μεν, αλλά οι ψυχίατροι δεν τους προλαβαίνανε και τα ψυχοφάρμακα ταπαιρναν με τις χούφτες!

Ουφ, 3 η ώρα, πρωί Τετάρτης, κουράστηκα αλλά μάλλον αισθάνομαι καλύτερα…