Διακοπές 5. ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ …

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΛΙΤΣΑΣ 5ον .
Την 5η μέρα των διακοπών μας μετακομίσαμε.
Ο Μπάμπης έμαθε για μια απόμερη παραλία με πολύ ψάρι.
- πάμε; - και δεν πάμε…

Ξαναφορτώνουμε το Λίντλ, το Καρφούρ και το Πράκτικερ που είχαμε κουβαλήσει και ξεκινάμε …
Οι πληροφορίες λέγανε πως η παραλία είναι 30’-45’ λεπτά προς βορά, σε χωματόδρομο…
Εμείς κάναμε πάνω από 4 ώρες να τη βρούμε γιατί χαθήκαμε, χαζεύαμε, ‘ψωνίσαμε’ κι από ένα περιβόλι… τελικά δεν ήμαστε σίγουροι αν βρήκαμε την παραλία που μας είπαν, αλλά κι αυτή που βρήκαμε καλή ήταν.

Μπλέξαμε σε κάτι καρόδρομους … σ΄ ένα σημείο κατέβηκα για να ελαφρύνει τ΄ αμάξι γιατί ‘έβρισκε’ από κάτω.
‘να δεις που σε λίγο θα με βάλει να σπρώχνω, εγώ δεν σπρώχνω Μπάμπη, εσύ να σπρώξεις που το φόρτωσες έτσι…’
Που πας ρε Καραμήτρο, με το φορτωμένο Ιμπιζα σε δρόμο που είναι για τρακτέρ, άντε και για 4Χ4…
Μετά πιάσαμε μια ανηφόρα, ωραία η διαδρομή, δέντρα, νερά, αλλά…
- Μπάμπη, αυτός ο δρόμος μόνο ανεβαίνει, πάμε για το βουνό, η θάλασσα ξεμακραίνει !
- ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει!
Μπράβο σιγουριά ο Μπάμπης! Δεν υπήρχε και ψυχή να ρωτήσουμε…

Κάναμε στάση σε ένα περιβόλι και το ‘ξαλαφρώσαμε’, γεμίσαμε ένα καφάσι με ντομάτες, πιπεριές, αγγούρια και καλαμπόκια, πήραμε και δυο καρπούζια! Ευτυχώς δεν φάνηκε κάνεις με κανένα δίκαννο…

Μετά μας πιάσανε οι τύψεις για τον ‘φτωχό αγρότη που κλέψαμε’… είμαστε και ψυχοπονιάρηδες γαμώτο …
Καρφώσαμε 10 ευρώ στην πόρτα της παράγκας και φύγαμε ελπίζοντας να τα βρει αυτός που πρέπει… στο δρόμο έκανα λογαριασμό…

- Μπάμπη, μας κλέψανε! Πολλά του δώσαμε! Τα υπολογίζω σε τιμές λαϊκής, (κάθε Πέμπτη ψωνίζω από την λαϊκή της Ν. Ιωνίας για την Τζένη, καλύτερα να κάνω βόλτες στη λαϊκή παρά νάμαι στο μαγαζί)
6-7 ευρώ φτάνανε (χώρια τα μεταφορικά που γλίτωσε)…
- γύρνα πίσω να πάρουμε τα ρέστα σε καρπούζια …

Άσε καλύτερα, και που να τα βάλουμε, ήδη το καφάσι δεν χώραγε πουθενά, το κράταγα αγκαλιά και τα καρπούζια ήταν στα πόδια μου …

Λίγο πιο πέρα βρήκαμε μια συκιά, σκαρφαλώσαμε και την ρημάξαμε,
στο τζάμπα αυτή τη φορά, ήταν παρατημένη, τα σύκα πέφτανε κάτω ή τα τρώγανε τα πουλιά.

Συνεχίσαμε τον δρόμο, ανηφόρα, τελειώνουν τα περιβόλια κι αρχίζουν οι καστανιές, τελειώνουν οι καστανιές κι αρχίζουν τα έλατα …
- Μπάμπη, νομίζω πως πιάσαμε Ελβετία! Και το κινητό δεν έχει σήμα, αν πάθουμε κάτι δεν θα μας βρούνε …
Τίποτα αυτός, φαινόταν μάλιστα να το διασκεδάζει, μάλλον είναι πιο παλαβός απ ΄ότι νόμιζα … δεν βαριέσαι, μήπως βιαζόμαστε;
- Μένουμε και στο βουνό ένα βράδυ, τι έγινε … την πέφτουμε κάτω από ένα δέντρο …
- λες να έχει λύκους;
- Α, μπα … τους λύκους τους φάγανε οι άνθρωποι !
- όταν ερχόμαστε από Χαλκίδα, κάτι είδα για μια φάρμα με αγριογούρουνα…
- έχει αγριογούρουνα η Εύβοια;
- μπορεί, ξέρω ΄γω …
- έχουμε και το ψαροντούφεκο …
Πολύ πήρε πάνω του ο Μπάμπης με το ψαροντούφεκο, αφού τσάκισε όλα τα θαλασσινά, θέλει να βάλει χέρι και στα ζώα του βουνού…

Σύντομο ανέκδοτο: κυνήγι αγριογούρουνου με ψαροντούφεκο!
Λέγοντας τέτοιες μαλακίες πέρναγε η ώρα και γνωρίζαμε την ορεινή Εύβοια

Λύκους δεν είδαμε, ούτε αγριογούρουνα, είδαμε όμως πρόβατα, και ένα άνθρωπο, τον Μάρκο, (= Αλβανός βοσκός)
Κάναμε μια χαρά που είδαμε κάποιον επιτέλους …
Κι ο Μάρκος όμως ενθουσιάστηκε που μας είδε!
Είχε 2 βδομάδες να δει άνθρωπο, τον είχαν ξεχάσει εκεί πάνω, του τέλειωσαν, εδώ και 2 μέρες, τα τσιγάρα και χαρμάνιασε! Είχε αρχίσει να καπνίζει άχυρα! Ήταν έτοιμος να παρατήσει το κοπάδι για να βρει τσιγάρα!

Έτρεξε κοντά μας φωνάζοντας: - τσιγάρο, τσιγάρο!!
Του δώσαμε καμπόσα τσιγάρα (είχαμε προμήθειες)
Κάναμε ανταλλαγή προϊόντων!!
Του δώσαμε και τα καρπούζια και αρκετά από τα λαχανικά
- ‘αγοράσαμε’ άλλα στην επιστροφή - τα ρέστα που λέγαμε …
Μας έδωσε μισό αρνί!! μαζί με το κεφαλάκι (η αδυναμία μου)!!
Θα μας έδινε το αρνί και για ένα πακέτο τσιγάρα αλλά δεν είμαστε τέτοιοι τύποι …

Αργά το μεσημέρι βρήκαμε μια παραλία, δεν ξέρω αν ήταν αυτή που ψάχναμε αλλά που να τρέχεις τώρα… καλή ήταν κι αυτή… είμαστε μόνοι σ΄ όλη την παραλία …
Αραδιάσαμε πάλι το πλαστικό νοικοκυριό μας και βαλθήκαμε να κάνουμε μια φωτιά να ψήσουμε τ΄ αρνί.

Σε λίγο ήρθε κι ένα νεαρό ζευγάρι με μηχανή, 18αρηδες, ο Πέτρος κι η Χρύσα.
- ωραία, θα έχουμε παρέα…
Αυτοί όμως προτιμούσαν να μείνουν μόνοι τους, στήσαν την σκηνή όσο πιο μακριά, από μας, γινόταν, φαινόταν πολύ ερωτευμένοι, όλη την ώρα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου ήταν, δεν ξεκόλλαγαν με τίποτα … μέσα κι έξω από την θάλασσα!

Ευτυχώς ήρθαν και δυο κοπελιές, η Νίκη και η Πόπη, 30αρες, αυτές ήταν πιο κοινωνικές, είχαν μαζί τους και 2 μπουκάλια τσίπουρο!
Ευτυχώς δεν θα χρειαστεί να φάμε μόνοι μας το αρνί
(ο Μπάμπης ήταν ικανός να το φάει και μόνος του!)
Μόλις νύχτωσε είχε γίνει το φαΐ, πέσαμε με τα μούτρα.
Το μύρισαν οι ερωτευμένοι (Πέτρος και Χρύσα) και ήρθαν κι αυτοί,
τους είχε κόψει η πείνα, το περίμενα, του είχα δει να τρώνε μια κονσέρβα ντολμαδάκια στα δυο!
Ήταν όμως αγενείς, ήρθαν, φάγανε και φύγανε!
Δεν θέλανε την παρέα μας, είχαν μάτια μόνο ο ένας για τον άλλο!
Τι να πω … Μες στον έρωτα και την καύλα είναι… συχωρούνται …

Νίκη και Πόπη πλακωθήκανε στα τσιπούρα και άρχισαν να λένε το δράμα τους … τα είχαν με τους άντρες (μόλις χωρισμένες κι οι δυο!)
Άρχισαν να βρίζουν όλους τους άντρες γενικώς …
Ο Μπάμπης τα πήρε, μουρμούρισε ‘βρωμολεσβίες’ και πήγε για ύπνο.

Έμεινα εγώ ν΄ ακούω για αποτυχημένες σχέσεις τουλάχιστον των 10 τελευταίων ετών. Ούτε ένας άντρας σωστός δεν τους είχε τύχει!
Όλο με άχρηστους, ανώμαλους, μαλάκες, εγωιστές, μαμάκηδες, ανώριμους και περίεργους μπλεκόντουσαν!
- κι εγώ έχω ατυχήσει ρε κορίτσια, αλλά δεν κάνω έτσι …
- είσαι μικρή ακόμα …
- μα ούτε ένας της προκοπής; Τέτοια γκαντεμιά;
- τίποτα, ούτε ένας!
- Γι αυτό ήρθαμε εδώ στην ερημιά, ούτε να τους βλέπουμε …

Πήγα για ύπνο προβληματισμένη, μετά από όσα άκουσα, εκτίμησα τον Μπάμπη περισσότερο, κοιμόταν, τον πήρα αγκαλιά …