Hit the road Λίτσα!!

Παρασκευή βράδυ.

Γυρίζω από τη δουλειά και η κούκλα με περιμένει έτοιμη και γυαλιστερή !
Η βέσπα ντε! (μεταχειρισμένη) … ευχαριστώ φάδερ …
Πρέπει να της βρω ένα όνομα ( καμιά ιδέα;…)
Κάνω ένα γρήγορο μπανάκι, την καβαλάω και φεύγω.

Hit the road Λίτσα!! … Tο hit the road …το έβαζε ένας ντι τζέυ όταν έκλεινε το μπαρ για να μας διώξει, δεν έβγαζα τι λένε οι στίχοι αλλά νόμιζα πως είναι κάτι φευγάτο, ταξιδιάρικο … αλλά κι όταν έμαθα τι λένε οι στίχοι, δεν άλλαξα γνώμη,
ας λένε ότι θέλουν… σήμερα το τραγούδι είναι γραμμένο για την Λίτσα που κάνει την πρώτη βόλτα με την βέσπα της.
Hit the road Λίτσα!!Σε ελεύθερη απόδοση ‘κοπάνα την Λίτσα!... πάρε δρόμο!’
Το βλέπω και λίγο συμβολικά, κοπάνα την μακριά απ΄ όλες τις μαλακίες…

Αρχίζω την γύρα, στην τύχη και όπου με βγάλει … Λιόσια, Καματερό, Μεταμόρφωση, Ηράκλειο, Πεύκη. Κάπου εκεί χάθηκα, βγάζω το κράνος, δεν το έχω συνηθίσει.
Από μακριά ακούγονται βροντές και αστραπές, ε όχι τώρα τέτοια....
Πούστη θεέ! Συγνώμη, δεν ξαναβρίζω αλλά κι εσύ μην αρχίσεις να ρίχνεις καρέκλες τώρα και μου χαλάσεις την βόλτα.

Καταφέρνω να βγω στο Μαρούσι, σταματάω να φάω ένα πύραυλο, πάλι ξέχασα να φάω σήμερα. Κάθομαι πάνω στη βέσπα και χαζεύω. Πολύς κόσμος, κοιτάζω τα διάφορα μοτό που είναι παρκαρισμένα.

Θυμάμαι το πρώτο μηχανάκι που ανέβηκα.
Το πρώτο μηχανάκι πηγαίνει μαζί με τον πρώτο γκόμενο (συνήθως), ο Μιχάλης. Γνωριστήκαμε στις προπονήσεις, εγώ 14, αυτός 17, ψηλός, λεπτός, έκανε άλμα εις ύψος. Είχε πάρει ένα μεταχειρισμένο παπί, Yamaha δίχρονο.
Πολύ νευρικό, φοβερή επιτάχυνση, το έπαιρνα και γούσταρα να την βγαίνω μπροστά στα φανάρια. Με το πράσινο γκάζωνα κι άφηνα πίσω τις άλλες μηχανές, μετά βέβαια με φτάνανε, αλλά κοιτάζανε μ΄ απορία την πιτσιρίκα που τους πήρε το κεφάλι στο φανάρι.

Με πλησιάζει ένα νεαρό ζευγάρι, είναι η Αθηνά, συμμαθήτρια.
- γεια σου Λίτσα, - γεια
Ποτέ δεν είμαστε φίλες, μάλλον το αντίθετο…
- πως από τα μέρη μας;
(Από ποτέ μωρή έγινες Μαρουσιώτισα; Στους Αγίους κι εσύ δεν μεγάλωσες;)
Από τότε που παντρεύτηκε τον Τάκη πριν 6 μήνες, λέει, συστάσεις, Τάκης, Λίτσα.
- δεν έβρισκα το τηλέφωνο σου να σε καλέσω στο γάμο!
(Ναι καλά… έψαξες πολύ να το βρεις!!)
Σφίγγεται στο μπράτσο του Τάκη με ένα ύφος σαν να λέει: ‘μακριά! Αυτός είναι δικός μου, μην τολμήσει καμιά σας να τον πλησιάσει!’
Το έχω παρατηρήσει, είναι μερικές που κυριολεκτικά κρεμιόνται πάνω στους γκόμενους, δεν τους αφήνουν με τίποτα, είτε στο όρθιο, είτε στο περπατητό, ακόμα κι όταν κάθονται! Είναι κολλημένες πάνω τους και τις σέρνουν οι άλλοι οι μαλάκες σαν τις σιδερένιες μπάλες που έχουν οι κατάδικοι στο Λούκυ Λούκ!

- Μόνη σου είσαι Λίτσα; - ναι γιατί;
- δικό σου το μηχανάκι; - φρέσκο, σημερινό! - εμείς έχουμε Τογιότα!
(τονίζει το εμείς καθώς σφίγγει τον Τάκη)
- μπα, οδηγείς;
- όχι εγώ, ο Τάκης! – α!!
Η Αθηνά είναι ωραία κοπέλα αλλά σπαστικιά, πάντα έτσι ήταν.
Ήταν η μόνη από το τμήμα μας που τελείωσε το λύκειο και ήταν ακόμα παρθένα,
(έτσι έλεγε δηλαδή, ποτέ δεν ξέρεις…)
Το φύλαγε με ευλάβεια για να το δώσει στον πρίγκιπα, και φαίνεται ότι τον βρήκε!

Στην 5ημερη, της έκανα μια φάρσα μαζί με την Βάσω.
Ψήσαμε ένα λεχρίτη μαντράχαλο από άλλο τμήμα ότι η Αθηνά τον γουστάρει αλλά διστάζει και ότι είναι και λίγο βιτσιόζα και ΄φτιάχνεται’ με βρισιές και βρομόλογα!
Της την πέφτει λοιπόν ο λεχρίτης και την αρχίζει στο ψαλτήρι, το αποτέλεσμα ήταν η Αθηνά να τρέχει στους διαδρόμους του ξενοδοχείου φωνάζοντας ‘βοήθεια, με βιάζουν!!’ .
Δεν ξέρω αν έμαθε ποτέ ποιός της κάνανε την φάρσα.

Αρχίζει να μου λέει για την μεζονέτα τους, για την επίπλωση, για καταναλωτικά δάνεια, για στεγαστικά δάνεια, για καναπέδες του ΙΚΕΑ, γιατί συμφέρει να πάρεις δάνειο από την Γιούρομπανκ και όχι από την Εθνική και αλλά παρόμοια…
Πάνω που αρχίζει να με πιάνει ένα άγχος με όλα αυτά τα δάνεια και τις δόσεις, ανοίγει το στόμα του ο Τάκης, που δεν είχε πει λέξη τόση ώρα, και λέει να φύγουν γιατί νυστάζει και έχει δουλειά αύριο.
Νάσαι καλά Τάκη που με έσωσες, άντε να δουλέψεις, γιατί αν δεν πληρώσεις τις δόσεις θα το χάσετε το Τογιότα, τον καναπέ και την μεζονέτα.
- θα κάνουμε μπάρμπεκιου πάρτυ και θα σε καλέσω!! λέει η Αθήνα φεύγοντας.
Μόνο που ξέχασε να μου ζητήσει το τηλέφωνο μου όποτε μάλλον θα το χάσω το μπάρμπεκιου πάρτυ!!
Μάλλον είχε μάθει ότι εγώ της έκανα την φάρσα στην 5ημερη.
Γι αυτό δεν με κάλεσε και στο γάμο.

Χτυπάω κι ένα δεύτερο παγωτό πύραυλο να πάνε κάτω τα φαρμάκια

Με πλησιάζουν 2 τυπάκια.
- μόνη σου είσαι κοπελιά;
Τι ζόρι τραβάνε όλοι τους αν είμαι μόνη μου; Δείχνω απέναντι στην καφετέρια.
- όχι δεν είμαι μόνη, εκεί κάθεται ο νταβατζής μου, κανονίστε τα πρώτα μ΄ αυτόν και μετά ελάτε σε μένα!!!
Κοιτάζουν εκεί που τους έδειξα, μπλοκάρονται, δεν καταλαβαίνουν αν τους κάνω πλάκα, χασκογελάνε και φεύγουν…

Ώρα να του δίνω.
Κατεβαίνω την Κηφισίας, τσίτα το γκάζι, στρίβω Καποδιστρίου, έχει λακκούβες, κόβω ταχύτητα, όχι και να πάθουμε ζημιά πρώτη μέρα, δεν λέει…

Μπάτσοι, μπλόκο, έλεγχος, είμαι συγκινημένη, ο πρώτος μου έλεγχος!!
Τον τελευταίο χρόνο έχουν αγριέψει νομίζω, παλιά δεν ήταν τόσο συχνοί οι έλεγχοι, τώρα τους βλέπω σχεδόν κάθε μέρα.
Δίπλωμα, ασφάλεια, είμαι κυρία σε όλα μου, έχω φορέσει και το κράνος!
- που πας τέτοια ώρα μόνη σου;
Άντε πάλι το μόνη σου … τι τον νοιάζει …
- Ε, να… Γυρίζω να βρω κανένα καλό μέρος να βάλω την βόμβα!
Ναι το είπα η άθλια, δεν άντεξα!!
Ο μπάτσος παθαίνει μπλάκ άουτ για 1-2 δευτερόλεπτα, μετά βάζει τα γέλια.
Μάλλον δεν φέρνω σε βομβιστή…
Έρχονται και οι άλλοι δυο μπάτσοι, έχουν όρεξη για κουβέντα… παρατάνε τους έλεγχους.
Οι δυο είναι πιτσιρικάδες, ο άλλος μεγαλύτερος, μου ρίχνουν κι αυτοί ένα κήρυγμα για το τι πρέπει να προσέχω με την μηχανή.
Φαίνονται απηυδισμένοι που τους έχουν στήσει εδώ βραδιάτικα…
Τους θυμίζω ότι έχουν δουλειά να κάνουν!
- θα περάσει κανένας προϊστάμενος και θα βρείτε μπελά…
Ο ένας πετάει κάτι βρισιές για τους προϊστάμενους.
Φεύγω.

Πλησιάζω στη γειτονιά μου.
Κουράστηκα, είναι αργά.
Αισθάνομαι μοναξιά, θέλω παρέα, μια αγκαλιά…
Έχω τα τηλέφωνα του οδηγού και του μαλλιά, α, μπα,δεν είμαι για τέτοια…
Κατά βάθος είμαι συντηρητικούρα, και πιστή γκόμενα!!

Τηλέφωνο στον Μπάμπη, έχουμε να μιλήσουμε από το περασμένο Σάββατο.
- που είσαι; - σπίτι. – κατέβα να σε πάω βόλτα!

Κατεβαίνει με την ουρά κάτω από τα σκέλια, αρχίζει τις συγνώμες …
- άστα αυτά και ανέβα!
Ανεβαίνει, δεν κρατιέται για πολύ και αρχίζει τις υποδείξεις.
- σκάσε Μπάμπη γιατί θα σε κατεβάσω

Ο Μπάμπης σωπαίνει, μ΄αγκαλιάζει, ζεστασιά, αισθάνομαι καλύτερα...