Πλαστικές τραγωδίες!

Δεν έχω πιστωτική κάρτα ούτε κι έχω σκοπό ν΄ αποχτήσω, προς το παρόν αντιστέκομαι, (προς το παρόν…)
Μόνο από αυτά που έχω δει στο μαγαζί θα μου έφταναν να σιχαθώ τις πιστωτικές κάρτες.
Έχω ένα θείο που δουλεύει 20 χρόνια σε τράπεζα και ποτέ του δεν έχει χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα, ‘η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας!’ έτσι τις λέει…
Ξέρω πως πολλοί τις χρησιμοποιούν από ανάγκη, για να πάρουν τα’ απολύτως αναγκαία, γαμημένη φτώχεια… πούστη καπιταλισμέ… όπου συμβαίνει οι πιο φτωχοί ν’ αγοράζουν τα ίδια πιο ακριβά!!
Κι αυτό εξ αιτίας των πιστωτικών καρτών.
Δεν θ’ αναλύσω εδώ το πως και το γιατί… μάλλον το ξέρετε…


Κάθε βδομάδα συμβαίνουν και μερικά ευτράπελα με τις πιστωτικές κάρτες, τα περισσότερα είναι με ‘τελειωμένες’ κάρτες…
Να κάποια πρόσφατα:

1.
Το Σάββατο πρωί (αυτό που μας πέρασε)
Έρχεται στο μαγαζί η Τ., τακτική πελάτισσα, κατεβάζει τα μισά ράφια και πάει ταμείο.
Βγάζει κάρτα, τίποτα… δεν χωράει τα ψώνια της, βγάζει και δεύτερη και τρίτη πιστωτική! Το ίδιο… όλες στο κόκκινο!
Ύφος απόγνωσης από τη Τ… ‘ δεν καταλαβαίνω… πρώτη φορά…’
(ναι, καλά σε πιστεύουμε…)
Απελπισία η Τ… ‘τι θα κάνω τώρα;’
(- τι θες να κάνεις κυρα μου; Κάνε και λίγο κράτει… άλλη φορά… σήμερα δεν είχες τύχη…)
Απαρηγόρητη η Τ. ‘έχω να πάω σε γάμο…’
(και θα ντυνότανε με 1 φόρεμα κι από πάνω 3 μπλούζες και μια φούστα που ήθελε να πάρει; = 510 €)
Αρχίζει ν’ αφαιρεί, από τα 510 είχε μόνο 80…
Η Τ. είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα…
Επεμβαίνει το αφεντικό, η Τζένη.
Τι κάνει ο καλός έμπορας σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Βάζει φέσι φυσικά… (μετά από παζάρια η Τ άφησε τα μισά ρούχα…)
Η Τ. δίνει 80€, η Τζένη γράφει στο τεφτέρι αλλά 180 και είναι όλοι ευχαριστημένοι…

2.
Σάββατο βράδυ (ίδια μέρα)
Πάω με τον πατέρα στού Σκλαβενίτη για ψώνια. Συνήθως δεν πάω, Σάββατο στού Σκλαβενίτη (στη Χαλκηδόνα) γίνεται το έλα να δεις…
ότι χειρότερο…παίζουν συγκρουόμενα με τα καρότσια, εκεί να δεις μποτιλιάρισμα… χιλιάδες κόσμος ψωνίζει απελπισμένος, λες και θα πεθάνουν από πεινά αν δεν γεμίσουν δυο καρότσια ο καθένας…
Περιμένουμε στην σειρά σε ένα από τα 30 τόσα ταμεία..
Μπροστά μας μια ταλαίπωρη γυναίκα, τίγκα το καρότσι της και ένα παιδί πάνω το καρότσι… το παιδί, 2-3 χρονών, έχει αρχίσει να μασουλάει διάφορες αηδίες που ψωνίσανε…
Η ταλαίπωρη βγάζει πιστωτική κάρτα, ένα υπάλληλος την πάει στο μηχάνημα πίσω από μια κολώνα…
Η κάρτα αρνείται να πληρώσει το περιεχόμενο του ξέχειλου καροτσιού.
Ο υπάλληλος ευγενικός, χαμόγελο, ‘…η καρτούλα σας δεν…’
Η, μέχρι τώρα, ταλαίπωρη μεταμορφώνεται σε αγριεμένη τίγρη!
Βγάζει το κινητό της και αρχίζει να βρίζει κάποιον (μάλλον τον σύζυγο!)
- ρε μαλάκα, αρχίδι, άντρας είσαι εσύ;
- πως μ’ άφησες έτσι ρε!
- δεν ντρέπεσαι ρε… δεν με καλύπτεις ρε ανίκανε;
- δεν πλήρωσες την κάρτα ρε άχρηστε, και με στέλνεις να γίνομαι ρεζίλι!
- τι τα φοράς τα παντελόνια ρε…
- τσακίσου ρε μαλάκα να έρθεις να πληρώσεις τα ψώνια!! Και γρήγορα…

Ήθελα να κάτσω να δω την συνεχεία, όταν θα ερχόταν ο άλλος…
Ο πατέρας με τράβηξε να φύγουμε, δεν αντέχει, λέει, να βλέπει την κατάντια του ανθρωπίνου είδους…


3.
Δευτέρα πρωί (χθες) στο μαγαζί.
Μια πελάτισσα, η Χ, πάει με τα ψώνια στο ταμείο, βγάζει την πιστωτική… πάπαλα η κάρτα…άδεια… τελειωμένη…
Η Τζένη διακριτική, ‘δυστυχώς…’
Η Χ. όμως εκνευρίζεται, τα παίρνει άσχημα, ζητάει και τα ρέστα!!
Θεωρεί ότι την πρόσβαλε… κάνει λες και όλη της η ζωή και η υπόληψη εξαρτιότανε από την χωρητικότητα της κάρτα της!
Βάζει την Τζένη να ξαναπεράσει από το μηχάνημα την κάρτα 4 φορές!
Η κάρτα αρνείται να χωρέσει τίποτα άλλο..
Η Χ τα ρίχνει στη Τζένη ‘… και πια είσαι εσύ που θα μου πεις… ξέρεις ποια είμαι εγώ…’ και αλλά τέτοια παρόμοια…
Η Τζένη προσπαθεί να την ηρεμήσει, όμως η Χ αρχίζει, με την τσάντα της, να κοπανάει το μηχάνημα για τις κάρτες! Σαν να θέλει να το τιμωρήσει!
Η Τζένη πάει να γλιτώσει το μηχάνημα και τρώει 2 τσαντιές αδέσποτες!
Η Χ τελικά αποχωρεί μεγαλοπρεπώς από το μαγαζί πετώντας ένα ‘Σα δεν ντρεπόσαστε…’!!

Πλαστικές τραγωδίες…