Λίτσα, κάτσε φρόνιμα…

Κάτι για την επέτειο του Πολυτεχνείου…
Λίγο πριν φύγω για την πορεία…
Με τα δημοτικά τραγούδια δεν τα πάω καλά αλλά αυτό μου αρέσει πολύ.

Το αντιγράφω εδώ μαζί με την ‘μετάφραση’ του

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα, να γένεις νοικοκύρης,
Για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια και γελάδες,
Χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.

Μάνα μου, εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
Να κάμω αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
Και να ΄μαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γεροντους

Φέρε μου τ’ αλαφρό σπαθί και το βαριό τουφέκι,
Να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια …»

ΝΑ ΚΑΙ Η ‘ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ’, ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΕΓΩ…

«Λίτσα, κάτσε φρόνιμα και γράφε εις το blog σου,
Κοίτα τη δουλίτσα σου και κάνε το κορόιδο,
Πάρε τ’ αγόρι σου αγκαλιά και καν’ του και παιδάκια,

Μάνα μου, εγώ δεν κάθομαι σαν κότα εις τ’ αυγά μου,
Να σκύβω μπρος στ’ αφεντικά και πίπες να τους παίρνω,

Παίρνω το κράνος τ΄ αλαφρύ και το βαρύ λοστάρι,
Με την μολότοφ την καυτή, θα ξεχυθώ στους δρόμους,
Φωτιά να βάλω στα δεσμά, μπουρλότο στους κανόνες…»

….
Αφιερωμένο σ’ όλα τ΄ «άταχτα» παιδιά που δεν κάθονται «φρόνιμα».