Πως άρχισα τα μπλόκια

Σε μια φάση, μικρή ήμουν 11-12, είχα μαζέψει πολύ πράμα μέσα μου.
Κάθομαι σ΄ ένα χαρτί και γράφω όλα όσα μ΄ εκνευρίζανε.
Τους έβρισα όλους: μάνα, πατέρα, αδελφό, δάσκαλους, σχολείο, γειτονιά, σόι , όλους!!
Τάγραψα στο χαρτί και το έχωσα σ ένα κουτί, έσκαψα μια τρύπα στον κήπο και το έκρυψα.
Μετά το βρήκε ο αδελφός μου, ο Φώτης, ο ηλίθιος, που έσκαβε κι έβαζε φωτιά στις μυρμηγκοφωλιές, - μαμαααά!! κοίτα τι γράφει εδώ η Λίτσα!!- (είχα βάλει κι υπογραφή η άθλια!!)
Έγινε χαμός….

Η εξαδέλφη μου η Τότα είναι το μόνο σωστό άτομο που έχει το σόι μας (εκτός από τον πατέρα και την γιαγιά Ευαγγελία)
Πριν δυο μήνες πήρε καινούργιο κομπιούτερ και μου έδωσε το παλιό της.
Είχα να πιάσω κομπιούτερ από το λύκειο, μου άρεσε το μάθημα, κι ο καθηγητής μου άρεσε, κι εγώ του άρεσα ..( άστο γι άλλη φορά αυτό ...)
Μου έδειξε η ξαδέλφη και τι είναι τα μπλόγκ.
Κάτσε να τα γράφεις εδώ μου λέει, να ξεχαρμανιάζεις για να μην κανείς κανένα φόνο και δεν είμαστε για τέτοια τώρα.!

Έτσι τα γράφω και τα κρύβω εδώ, κι αν τα βρει κανείς και το πει στην πουτάνα την μαμά, χέστηκα!
Κι αν δεν τα βρει κανείς πάλι χέστηκα.

Μόνο η Τότα μ΄ ακούει, ίσως και ο γκόμενος, ο Μπάμπης, αλλά δεν είναι και σίγουρο, Μπάμπης είναι αυτός, ποτέ δεν ξέρεις…
Άλλες κολλητές δεν έχω, ή μάλλον υποτίθεται πως έχω αλλά τέτοιες που είναι…
Σαν την διαφήμιση του φρεντοτσίνο κάνουνε…
Έχετε ακούσει τη διαφήμιση του φρεντοτσίνο;
-ήρθε και με πηηηήρε- λέει η μια, η ανάπηρη
- κουουλ- απαντά η άλλη, η καθυστερημένη
- με πηηηήγε – κουουλ – συνεχίζουν τα μογγολάκια, που να κουλαθείς και να σε πάρει και να σε σηκώσει μωρή ξεκάρφωτη!!

Έτσι κι οι φίλες μου, χαζοβιόλες που δεν ξέρουν που ν΄ ακουμπήσουν το μουνί τους.
Ο ένας είναι έτσι, ο άλλος είναι αλλιώς… δώστο μωρή να πάει στο διάολο.
Δεν χάλασε ο κόσμος … δεν σ΄άρεσε; Ο επόμενος…
τι το φυλάς και το ψειρίζεις;

το ξημερωσα παλι ...6 η ωρα.. καληνυχτα ...