τα εχω παρει ...

Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο … θέλω να τα πω κάπου αλλιώς θα σκάσω !

Τελειώνει κι ο Ιούλιος και εγώ είμαι ακόμα εδώ και θα είμαι κι άλλο γιατί έχουν αρχίσει οι εκπτώσεις και όπως λέει η αφεντικίνα μου η Τζένη δεν έχει άδεια στις εκπτώσεις.
Η χειρότερη μου, νάμαι πωλήτρια σε ρουχαδικο στη Ν Ιωνία μέσα στο κατακαλόκαιρο και νάρχονται μιλιούνια οι καντίνες, οι κότες κι οι μαλακισμένες να ψωνίσουν, γιατί βάλανε τις εκπτώσεις καλοκαιριάτικα; Μη γαμήσω …

Δεν φτάνει και τόσες ώρες ορθοστασία είναι και το 421 που πάω σπίτι δουλειά σπίτι, Αγ Ανάργυροι – Ν Ιωνία και πάλι πίσω. Ξέρετε τι είναι το λεωφορείο το 421, όχι; Μόνο με ταξί, ιχ και μηχανές κυκλοφορείτε; Μπείτε στο 421 με καύσωνα και την ώρα που έχει κόσμο, μπείτε ντε να δείτε μπόχα, να δείτε στρίμωγμα, και κωλοδάχτυλο …

Όταν έσκασε η βόμβα στο λεωφορείο του Λονδίνου με πιάσανε τα γέλια, α ρε να βάζανε και μια στο 421 … σ΄ αυτό που είναι διπλό με τη φυσούνα, να κοπεί στη μέση, να φύγει το μπροστά χωρίς να το πάρει χαμπάρι ο οδηγός, να αφήσει το άλλο μισό και να συνεχίσει. Ή και στο άλλο με το αέριο, φαντάσου να σκάσει και το αέριο να γίνει της κόλασης, να μη μείνει τίποτα … κι ας είμαι και εγώ μέσα ,δε γαμιέται …

Αλλά δεν είναι αυτά που με κάνουν να χαλιέμαι, αυτά είναι τα λιγότερα.
Τώρα πάνε και να με παντρέψουν, δεν θέλω ρε, 20 χρονών είμαι.
Να γίνω σαν την φίλη μου την Λένα που γκαστρώθηκε στα 16 γιατί δεν ήθελε να πηγαίνει άλλο σχολείο και έχει πήξει στο σκατό και στην πάνα με τα δυο μούλικα που αράδιασε. Χιλιες φορές καλύτερα το σχολείο Λίτσα μου λέει.
Ναι ε; τώρα το κατάλαβες; Σου τόλεγα γω. Τράβα τώρα να φτιάξεις κανένα μπιμπερό.